Dzień listopadowy

Ekranizacja mniej znanego opowiadania Jarosława Iwaszkiewicza napisanego w 1959 roku. Kameralny dramat psychologiczny, rozgrywający się podczas listopadowego dnia w leśniczówce. Jej gospodarzem jest czterdziestoletni Karol Starski - samotny, chory na serce mężczyzna, który przez całe życie "uciekał od ludzi". Sukcesu zawodowego nie odniósł, małżeństwo mu się rozpadło, zdrowie przedwcześnie przestało dopisywać. Teraz jedynym pragnieniem Karola jest "żyć w spokoju". Zwłaszcza w dzień imienin, które jak zwykle przypadają na pochmurny i smutny listopadowy dzień. Przyzwyczajonego do samotności i monotonii mężczyznę czeka jednak zaskoczenie. Do drzwi leśniczówki niespodziewanie puka jego matka. Nie widział jej od blisko czterech lat. Przyjazd rodzicielki nie wywołuje w Karolu entuzjazmu. Starski ma do niej żal, że całe życie poświęciła swojej karierze aktorskiej. O dziecko nigdy zbytnio nie dbała. Teraz między matką a synem dochodzi do szczerej i bolesnej rozmowy... Przenikliwe studium psychologiczne dwojga ludzi, którzy daremnie próbują się porozumieć. On, od dzieciństwa pragnący matczynego ciepła i miłości, wciąż ma daremną nadzieję, że je otrzyma. Ona, nieświadoma ogromu swego egotyzmu, nie potrafi odróżnić autentycznego dramatu od tego, w którym co wieczór uczestniczy na scenie. Uczuciowe kalectwo uniemożliwia jej przekroczenie konwenansu nawet w obliczu cierpienia własnego syna. Pesymistyczną wymowę filmu podkreśla wykreowany w nim klimat - melancholijny, przygnębiający, tchnący beznadzieją.