Żywcem pogrzebany

Film opowiada o człowieku, który chce trafić do księgi rekordów Guinessa jako najdłużej przebywający w trumnie pod ziemią.
Konkurencja zwana "żywcem pogrzebany" ma swoje sztywne reguły - trumna nie może mieć więcej niż półtora metra pojemności i musi być zakopana minium dwa metry pod ziemią, a jedyny otwór do oddychania i karmienia nie może mieć większej średnicy niż 10 cm. Bohater filmu, 33-letni Bogusław Barczak, postanowił pobić figurujący w Księdze Guinnessa rekord przebywania pod ziemią, który wynosi 141 dni. Po raz pierwszy przeczytał o tym rekordzie w styczniu 1993 roku w polskiej edycji Księgi i, jak sam mówi, od tego czasu nie dawało mu to spokoju. W lutym 1994 roku napisał do Księgi Guinnessa list informujący o swoich zamiarach. Spotkał się jednak z odmową, gdyż konkurencja została wykreślona z Księgi. Po długich rozmyślaniach Bogusław Barczak postanowił, że mimo wszystko zakopie się pod ziemią i będzie przebywał tam 142 dni. Jego decyzji stanowczo sprzeciwiła się cała rodzina - żona nie chciała o tym słyszeć, matka i brat nazwali go "skończonym wariatem", a koledzy z pracy wyśmiali. Barczak długo przekonywał wszystkich o celowości swego czynu. Mówił: "Przez 33 lata niczego nie osiągnąłem. Muszę się sprawdzić i coś w życiu osiągnąć. Przecież to tylko pół roku..." Najbliżsi w końcu pogodzili się z tym, a brat zgodził się, by próba odbyła się na podwórku jego domu. Bogusław Barczak od jedenastu lat pracuje w Przedsiębiorstwie Komunikacji Miejskiej w Mysłowicach jako ślusarz. Nie lubi chodzić do pracy, nie może znaleźć wspólnego języka z kolegami, którzy rozmawiają tylko o pieniądzach i polityce. Mieszka w kontenerowym, odrapanym bloku, nie przyjaźni się z sąsiadami, którzy zbyt często popijają. Lubi samotność, przeraża go tłok i pośpiech, w jakim żyją ludzie. Najlepiej czuje się sam. Czy próba ta jest więc ucieczką od rzeczywistości? A jeżeli tak, to czy jednym azylem może być dla bohatera skrzynia zakopana dwa metry pod ziemią?