Dzieci wojny

Zrealizowana w koprodukcji polsko-francuskiej opowieść o losach grupki dzieci, które fatalny zbieg okoliczności rzuca w wir wojennych wydarzeń na południu Polski. Zdjęcia kręcono w okolicach Zakopanego, angażując jako statystów miejscową ludność. W obsadzie zwracają uwagę nazwiska znanych polskich aktorów (Jerzy Bończak, Marek Walczewski, Henryk Talar, Krzysztof Kowalewski). Główną rolę dziecięcą gra nastoletni Maciej Stuhr, robiący w ostatnich latach błyskotliwą karierę filmową ("Fuks", "Chłopaki nie płaczą", "Poranek kojota").
Gdy wybucha II wojna światowa, Olo ma ok. 9 lat. Chłopiec mieszka w Warszawie z rodzicami - ojcem reżyserem teatralnym i matką chirurgiem - oraz dwoma młodszymi braćmi: Adkiem i Mikim. Rodzice włączają się aktywnie w działalność konspiracyjną. Ale w 1944 r. siatka ruchu oporu, do której oboje należeli, zostaje zdekonspirowana. Uciekając przed aresztowaniami, rodzina opuszcza stolicę i wyjeżdża w góry. Rodzice umieszczają dzieci w domu sołtysa jednej z wiosek, gdzie wcześniej spędzali urlopy, a sami, pod przewodnictwem młodego górala Szymona ruszają przez zieloną granicę z misją kurierską. Mają wrócić najpóźniej za miesiąc. Synowie tęsknią za nimi, ale stopniowo oswajają się z nową sytuacją. Adek i Miki spędzają dnie na zabawie, a Olo wraz z Krysią i Władkiem, dziećmi sołtysa, obserwują ruchy wojsk hitlerowskich w okolicy. Niemieccy żołnierze są też częstymi "gośćmi" w okolicznych gospodarstwach, gdzie rekwirują owce, zboże, ziemniaki, warzywa i owoce. Ludziom zaczyna brakować żywności i żona sołtysa coraz niechętniej patrzy na trzy dodatkowe "gęby" do wyżywienia. Tymczasem mijają kolejne dni, a rodzice chłopców nie wracają. Gdy dom sołtysostwa zostaje okradziony przez dwóch handlarzy, którym gospodarze udzielili gościny, rozsierdzona kobieta wykorzystuje to jako pretekst, by wyrzucić Ola i jego braci z domu. Chłopców przyjmuje pod swój dach uboga góralka Maria, która po śmierci męża samotnie wychowuje syna Jędrka. Jędrek, zazdrosny o zainteresowanie, jakie Krysia okazuje "miastowemu", sprzeciwia się decyzji matki, ale ta jest nieugięta, choć w domu bieda aż piszczy. Jędrek nie daje za wygraną i po niedzielnej mszy rzuca się z pięściami na Ola. Do bójki przyłączają się inni chłopcy, robi się wielkie zamieszanie, nad którym nawet ksiądz nie potrafi zapanować. Olo, choć pokiereszowany, zaczyna dostrzegać zabawną stronę całego zajścia i jego widowiskowość. Wpada na pomysł, by przygotować we wsi przedstawienie wzorowane na komediach z Charliem Chaplinem, które tak chętnie oglądał w Warszawie. Wraz z braćmi, Krysią i Władkiem rozpoczyna próby. Przedstawienie odnosi ogromny sukces. Szymon, który od dawna wybierał się na targ do Zakopanego po konia, namawia dzieci, by poszły razem z nim, a po drodze dawały przedstawienia. Dostarcza ludziom trochę radości, a przy okazji coś zarobią. Mali aktorzy z ochotą przystają na jego propozycję. W lesie natykają się na oddział partyzantów, którzy oferują im nocleg w skalnej grocie. Ale nad ranem oddział zostaje otoczony przez Niemców. Dzieci pod kierunkiem Szymona i jednego z partyzantów, "Profesora", uciekają w las, pozostali usiłują odeprzeć atak. Ale po drodze Szymon wpada do potoku i porwany silnym nurtem znika w ciemnościach, a "Profesor" zostaje ranny. Piątka dzieciaków jest odtąd zdana tylko na siebie. Olo, Adek i Miki oraz ich przyjaciele docierają z rannym partyzantem do młyna. Gospodarze, choć niechętnie, udzielają im schronienia. Gdy Jędrek przynosi wiadomość, że do młyna zbliża się oddział niemieckich żołnierzy, chłopcy ukrywają partyzanta w piwnicy. Niemcy żądają jedzenia i wódki. Podpiwszy zdrowo, gwałcą młynarzównę. Dzieci z przerażeniem oczekują świtu. Gdy żołnierze wreszcie odchodzą, zrozpaczony młynarz nakazuje im też się wynosić. Niestety, partyzant zmarł w nocy od odniesionych ran. Okazuje się, że Szymon jest zdrowy i cały. Usiłuje odnaleźć Ola i resztę, ale los sprawia, że stale mija się z dziećmi, które tymczasem dotarły do miasteczka. Znajomy góral załatwia im przewodnika, który ma odprowadzić całą gromadkę z powrotem do wsi. Przewodnik bierze pieniądze, ale za miasteczkiem porzuca swych podopiecznych i znika. Dzieci znów są zdane tylko na siebie. Niebawem wpadają w ręce niemieckiego patrolu i trafiają do lokalnej siedziby gestapo. Od śmierci ratuje ich przybycie do miasteczka delegacji szwajcarskiego Czerwonego Krzyża. Głodna, zmęczona i coraz bardziej przerażona gromadka kontynuuje wojenną tułaczkę.