Zrealizowana na taśmie czarno-białej adaptacja jednego z najpoczytniejszych opowiadań Bolesława Prusa. Reżyser wiernie nakreślił portret bohatera na tle realistycznego obrazu polskiej wsi końca XIX w. Śledzimy koleje losu ubogiego, wiejskiego dziecka, którego niskie urodzenie pozbawia szans na edukację i lepsze życie.
Kilkuletni Antek mieszka w jednej z nadwiślańskich wsi. Matka, uboga wdowa, ledwo wiąże koniec z końcem. Ciekawego świata, bystrego chłopca szczególnie interesuje widoczny po drugiej stronie rzeki wielki, drewniany wiatrak. Antek podejmuje nawet wyprawę na drugi brzeg, aby z daleka przyjrzeć się dziwnej budowli. Po powrocie dowiaduje się od matki, jak zwie się skrzydlaty budynek i do czego służy. Odtąd jego największym pragnieniem jest stawiać w przyszłości podobne wiatraki. Na razie jednak chłopiec próbuje konstruować małe drewniane wiatraczki i zajęty tą pracą nieraz przegapi, że krowa weszła w szkodę. Choć regularnie dostaje za to burę, nie potrafi porzucić marzeń. Ponieważ z chłopca niewielki pożytek w gospodarstwie, matka - za namową kuma Andrzeja - decyduje się posłać go do szkoły, by nauczył się czytać i pisać. Ale biednej wieśniaczki nie stać na regularne opłacanie szkoły i Antek musi wkrótce zrezygnować z nauki. Zostaje oddany do terminu u kowala. Pojętny, pracowity chłopaczyna szybko chwyta tajniki kowalskiego rzemiosła. Okazuje się, że nawet za szybko. Obawiając się, że pod bokiem wyrośnie mu konkurent, kowal odsyła Antka do domu. Chłopiec spędza całe dnie na struganiu drewnianych figurek ludzi i zwierząt oraz ukochanych wiatraków. Uważając, że w ten sposób tylko marnuje czas, kum Andrzej proponuje, żeby wysłać chłopca do miasta, może tam na coś się przyda. Ze skromnym tobołkiem i matczynym błogosławieństwem na drogę Antek rusza w świat.