Ptaki, ptakom...

Adaptacja powieści Wilhelma Szewczyka pod tym samym tytułem. "Ptaki ptakom" podejmują temat trochę zaniedbany przez naszą kinematografię, a mianowicie walki Ślązaków z Niemcami we wrześniu 1939 roku. Oprócz doświadczonych żołnierzy, zwykle byłych powstańców śląskich, pod bronią znalazły się wtedy niemal dzieci - harcerze i harcerki. To właśnie na nich hitlerowcy dopuścili się największych okrucieństw. Gdy zdobyli obleganą przez ponad dobę wieżę spadochronową, zaczęli po prostu zrzucać młodocianych obrońców z kilkudziesięciometrowej wysokości. Te i inne wydarzenia dokumentuje skromny, lecz rzetelny film Pawła Komorowskiego.
Katowice, wrzesień 1939 roku. W mieście odbywa się defilada oddziałów hitlerowskich. Na jej cześć wiwatują, spędzone wcześniej z tej okazji, tłumy. Do jednego z oficerów zbliża się dziewczyna z bukietem kwiatów. Rozlega się strzał. Oficer pada na ziemię zalany krwią. To pierwsza scena filmu. Resztę akcji pokazano w retrospekcjach kilkorga bohaterów. Hitlerowcy prowadzą ich do karetki więziennej, by przewieźć na miejsce rozstrzelania. Wśród skazanych są m.in. nauczyciel Karol Profaska (Henryk Bista w głównej roli!), górnik Sobek, harcerze Wilim i Danka. Karetka rusza, skazańcy zaczynają wspominać. Karol nie dotarł na czas do swojej jednostki. Gdyby zdążył, opuściłby wraz z wojskiem Katowice, zostawiając je na pastwę najeźdźcy. Zamiast tego przydzielono go do oddziałów samoobrony. Przypadek sprawia, że ku swemu zdumieniu zostaje dowódcą formacji. Ważny punkt obserwacyjny, wieżę spadochronową, obsadzają harcerze. Kiedy grupa Profaski wyrusza na patrol, zostają sami. Jak się później okaże - do końca. W mieście nasilają się walki. Układ sił jest taki, że od początku wiadomo, kto zwycięży.