Miłość do płyty winylowej

Wraz z pojawieniem się mody na muzykę techno narodził się nowy styl życia i spędzania wolnego czasu, dyskoteki ustąpiły miejsca klubom. Fani tej muzyki, którzy w techno i pokrewnych mu trendach (trans, energie trans, house, progressive house, badboybreaks, drum-bass i wiele innych) poszukują codziennej ucieczki od rzeczywistości, sposobu zamanifestowania swej odrębności wobec świata dorosłych, wyłamania się z obowiązujących schematów, nazywają siebie nowymi hipisami. Ich muzycznymi guru, weekendowymi idolami stali się klubowi disk-jockeye, zwani DJ-ami. Trzej z nich: Angelo Mike, Insane i Edee Dee opowiadają w filmie o tym, jak trafili do "branży", jakie są ich ulubione gatunki muzyczne, mówią o swojej pracy, o przygotowaniach do imprez, które prowadzą i codziennych, często wielogodzinnych "treningach", aby to, co wieczorem zaprezentują publiczności brzmiało swobodnie i niebanalnie. Typowy warsztat pracy DJ-a to dwa gramofony i mikser. No i oczywiście płyty: poczciwe, czarne, winylowe krążki, których nie zastąpią nawet najlepsze płyty kompaktowe. Bo tylko "winyle" dają się dowolnie obracać w prawo i w lewo, stwarzając praktycznie nieograniczone możliwości miksowania dźwięków. Zdaniem DJ-ów, muzyka techno to powrót do korzeni, do tradycji tańców plemiennych wyzwalających poczucie wspólnoty. Dla młodych jej słuchanie to swoisty rytuał, ale i rodzaj uzależnienia. Podczas całonocnego clubbingu można się obywać bez jedzenia, picia, snu. Niezbędna jest tylko muzyka. A jest jej gdzie słuchać. W każdy weekend tylko w Warszawie odbywa się ok. 30-40 imprez klubowych.