Pasterz tysiąca zajęcy

Dzielny Wszemił uciekł z niewoli tatarskiej. W drodze do domu spotyka trzech starców, z jednym dzieli się wodą, z drugim chlebem, a trzeciemu oddaje ostatniego talara. Starcy dają mu w zamian kostur, torbę i fujarkę. Kiedy Wszemił przybywa w rodzinne strony, widzi spaloną wioskę i dom rodzinny, po którym został tylko kamień na kamieniu. Wszemił postanawia wyruszyć w świat w poszukiwaniu pracy. W przydrożnej karczmie dowiaduje się, że Kasztelan z pobliskiego zamku, poszukuje pasterza. Jednak wszyscy ostrzegają go, aby tam nie szedł, bo to nie jest zwykła praca. Niczym nie zrażony Wszemił, najmuje się za pasterza u Kasztelana. Wtedy dowiaduje się, że ma przez miesiąc paść aż tysiąc zajęcy i żadnego nie zgubić.