Fotografia jest sztuką trudną

Stanisław Czycz, znakomity pisarz i poeta, ongiś współpracownik tygodnika "Przekrój", całą swoją twórczość związał z polską prowincją. Film Andrzeja Barańskiego, również od dawna zafascynowanego prowincjonalnymi klimatami, powstał na podstawie żartobliwych tekstów Stanisława Czycza. Podszywając się pod fikcyjną postać fotoamatora Michała C., pisarz analizuje w nich dorobek fotograficzny tegoż. Tematem zdjęć jest, oczywiście, małe miasteczko i jego mieszkańcy. Czycz - poeta potrafił jak nikt w sposób serdeczny "fotografować" ten świat, rutynowo prosząc - jak przystało na rasowego fotografika - o "przyjemny wyraz twarzy". Miłośnik fotografii Michał C., niewidoczny dla widzów, zza kadru komentuje demonstrowane zdjęcia. Mają one unaocznić i udokumentować postawioną w tytule tezę, że fotografia jest sztuką trudną. Czasem temat ucieka jak spłoszony psiak, mimo nawoływań fotografa, który nie zdąży zrobić zdjęcia. Kiedy indziej obiekt stoi niewzruszenie jak drzewo, ale nie chce się zmieścić w kadrze, zwłaszcza jeśli równocześnie artysta nie umie się oprzeć urokowi przepływających w górze obłoków. Niekiedy trzeba się przedzierać przez wertepy i chaszcze, pokonywać inne, rozliczne trudności. Kamera filmowa towarzyszy fotografowi, pokazuje barwne obrazy i sceny, które mogą się stać tematem jego zdjęć - a potem oglądamy uchwycone obiektywem Michała C., utrwalone na czarno-białych fotografiach efekty artystycznej penetracji świata. Co łatwiej jest fotografować martwą naturę, zwierzęta czy ludzi? Dorosłych czy dzieci? Kobiety czy mężczyzn? Odpowiadając na podobne pytania, fotograf pokazuje na potwierdzenie swych słów dziesiątki zdjęć, a każdemu towarzyszy jakaś anegdota związana z jego powstawaniem czy osobiste refleksje na temat sztuki fotografowania. Dorobek Michała C. został usystematyzowany wedle kategorii: portret, fotografia reklamowa, fotografia symetryczna, reportażowa, mechano-faktury, fotografia frywolna, fotografia osobista. Każdy z tych gatunków wymaga od fotografika trochę innych umiejętności, niesie też ze sobą odmienne niebezpieczeństwa i daje różnego rodzaju satysfakcje. Artysta wyciąga ze swego archiwum kolejne zdjęcia, ilustrujące barwną opowieść o fotografowaniu i o życiu. Aż do ostatniej fotografii, która jest milczeniem.