Biznesmen i kloszard

Bohaterowie filmu są rówieśnikami, niedawno przekroczyli pięćdziesiątkę. Żyli w tych samych czasach, w wielu sprawach są więc do siebie podobni. Wychowywali się jednak w odmiennych warunkach i to wyznaczyło ich los. Pierwszy chodził do dobrego liceum, potem skończył Wydział Ceramiczny na krakowskiej AGH. Drugi po szkole zawodowej poszedł do wojska i dopiero później uczył się w technikum. Właśnie pierwszy zaraz po studiach zarabiał więcej niż jego ojciec po 35 latach pracy, mimo to wyjechał do Wielkiej Brytanii, by zdobyć środki na lepszy start. Kilka razy zmieniał zawód. Odniósł finansowy sukces. Drugi nie miał na to szans. Pracował i grał w piłkę nożną. Po meczach zawsze była okazja do wypicia.Te okazje doprowadziły go do rozwodu. Mieszkanie zostawił żonie, żył w hotelach robotniczych. Zmieniła się sytuacja polityczna. Ten pierwszy przyjechał do kraju, by w nim inwestować. Realizuje dawne marzenia. Drugi, po bankructwie przedsiębiorstwa, w którym pracował, został bez dachu nad głową. Z Dworca Centralnego trafił do jednego z ośrodków "Markotu" i tam marzy o własnym domu, tak jak i inni wyrzuceni przez rzeczywistość na margines. Jest pewien, że kiedyś, po tych najtrudniejszych latach, będzie inna Polska i on tego może dożyje. Ten pierwszy już żyje w innej Polsce. Los ich zetknął na chwilę, co sprawiło, że Adam Przybylski postanowił Ryszardowi Hommie dać pracę, czyli szansę. Niestety, spóźnił się. Kiedy Ryszard był chłopcem matka powtarzała mu - i dobrze to zapamiętał - że jeśli sam sobie w życiu nie pomoże, zniknie jak kamfora. Miała rację. Obaj bohaterowie są potwierdzeniem tego przekonania.