Byle zapomnieć

Ekranizacja autobiograficznej powieści Richarda Johnsona. Film Briana Stirnera to opowieść o grupce nastoletnich chłopców z ubogich rodzin, którzy w dzieciństwie przeszli koszmar molestowania seksualnego i te dramatyczne wydarzenia odcisnęły głębokie piętno na ich psychice, systemie wartości, sposobie postrzegania świata.
Chłopcy spotykają się na ogół w pobliżu jednej ze stacji londyńskiego metra. Tam Simon, najmłodszy z nich, obdarzony delikatną urodą i niewinnym spojrzeniem, szuka "klientów": homoseksualistów, którzy za opłatą pragną skorzystać z usług nastolatka. Kiedy chłopak i amator młodego ciała znajdą się już w ustronnym miejscu, zjawiają się pozostali członkowie grupy: Mick, Tony, Wivva, Fish i Stu. Biją klienta, zabierają mu portfel i zegarek. Łupami dzielą się w swoim ulubionym barze, gdzie potrafią siedzieć godzinami. Sycą się zemstą na kolejnym "pedziu" za to, co kiedyś przeżyli. Najmniej czasu na wspólne spotkania ma Stu, który jako jedyny nie doświadczył wykorzystywania seksualnego. Chłopak pracuje jako pomywacz w restauracji. Ma szczęście, jego szef, choć wymagający, traktuje go bardzo serdecznie i szczerze pragnie, żeby Stu "wyszedł na ludzi". Nie wie o jego udziale w napadach. Początkowo o nich, ani o bolesnej tajemnicy łączącej grupę nie wie również Kathleen, młodziutka kelnerka, z którą pracuje Stu i z którą zaczyna go łączyć nieśmiałe uczucie. Nagła choroba szefa motywuje Stu do odszukania swojej siostry, Jen, której nie widział od paru lat i która również ma za sobą koszmar molestowania przez ojca. Dziewczyna nadal z nim mieszka i wychowuje maleńką córeczkę. Bliskim znajomym ojca jest bogaty Peter Trewin, który dla odmiany gustuje w chłopcach. Stu i jego koledzy włamują się do domu Trewina, szukając kompromitujących materiałów, za pomocą których mogliby go szantażować. Całe ich pudło zabierają ze sobą. Na wieść o tym Trewin i jego pomocnik porywają córeczkę Jen. Za jej uwolnienie żądają zwrotu dokumentów i zdjęć.