Jej portret

W zakładzie poprawczym odbywa się ślub jednej z dziewcząt, Helenki. Przechodzi ona pod prawną opiekę męża i warunkowo opuszcza zakład. Urzędnik USC zwraca uwagę na przyjaciółkę Helenki, Dankę, dziewczynę o bystrej twarzy, która odbywa karę za usiłowanie zabójstwa chłopaka; nie może o niej zapomnieć. Postanawia odnaleźć jej rodziców i skłonić do zainteresowania się córką. Ojciec, motorniczy tramwajowy, odmawia zabrania dziewczyny z poprawczaka. Matka, sprzątaczka, życzy jej zgnicia w więzieniu. Urzędnik odwiedza Dankę i tłumaczy jej, że powinna pomyśleć o przyszłości. Ona ma jednak inne plany. Symuluje chorobę i ucieka ze szpitala. Odwiedza Helenkę, która powróciła do dawnego „swobodnego” życia. Spotyka byłego chłopaka, okaleczonego przez nią za zdradę. Wreszcie wraca do zakładu. Za karę zostaje ostrzyżona. Płacze. Pewnego dnia na zabawę taneczną przychodzi urzędnik. Tańczy z Danką, prosi ją o rękę. Zbuntowana przeciwko całemu światu i sobie samej, odrzuca oświadczyny. Stwierdza, że nie kocha mężczyzny, więc nie może go poślubić.
Paradokumentalny zapis eksperymentu resocjalizacyjnego (warunkowe zwolnienie w zamian za ślub) występuje w obronie godności młodych przestępczyń i docieka społecznych przyczyn ich wykolejenia.