Bartoszewski

Wychował się w Warszawie na ulicy Bielańskiej, pomiędzy synagogą a więzieniem, i oba te elementy - jak mówi - odegrały w jego życiu ogromną rolę. Władysław Bartoszewski twierdzi, że miał w życiu dużo szczęścia: urodził się u początku 1922 roku, w pierwszych latach wolnej Rzeczypospolitej, i kształcił się w polskiej szkole. To go uformowało. Na jego postawie i sposobie myślenia zaważył też wstrząs psychiczny, którego doznał w Oświęcimiu. Do obozu wywieziono go we wrześniu 1940 roku. Otrzymał numer 4427 i literę "P" - polityczny. Następnego dnia stał na placu. Niemcy wyciągnęli z szeregu jednego z więźniów. Bili go i maltretowali. 5 tysięcy mężczyzn stało i patrzyło na tę śmierć. Nie zrobili nic, by jej zapobiec. Zrozumiał wtedy paraliżującą siłę strachu. Dzięki skutecznej interwencji PCK, przed Wielkanocą 1941 roku powrócił do domu. W sierpniu był już w AK. Wojnę przeżył czynnie, lecz bez zabijania. Niósł pomoc Żydom. W czasie powstania był w Śródmieściu - w radiostacji i informacji. Ujawnił się w 1945 roku. Wkrótce zaczął pracować w "Gazecie Ludowej" wydawanej przez PSL Stanisława Mikołajczyka. W listopadzie 1946 roku aresztowali go funkcjonariusze MBP. Po 18 miesiącach śledztwa, w którym konsekwentnie odmawiał podpisania deklaracji współpracy, został skazany na 8 lat więzienia, za szpiegostwo. Przesiedział 6 i pół roku - na Mokotowie, w Rawiczu i Raciborzu. Wyszedł z więzienia mając 34 lata. Najpierw Niemcy, a potem przedstawiciele "nowej władzy" zabrali mu młodość. Władysław Bartoszewski współpracował z "Tygodnikiem Powszechnym" i Radiem Wolna Europa, pisał, jako członek - a potem sekretarz - polskiego Pen Clubu uparcie występował w obronie praw ludzi pióra do publikacji, wykładał w Towarzystwie Kursów Naukowych, popularnie zwanym "latającym uniwersytetem". Działał na rzecz przezwyciężania przeszłości i poszukiwania dróg porozumienia między Niemcami i Polakami. Wykładał na Uniwersytecie w Monachium. Był przekonany, że imperium sowieckie się rozpadnie i padnie komunizm, a Polska będzie suwerenna i niepodległa, nie liczył jednak, że dojdzie do tego za jego życia. Po 1989 roku był pierwszym ambasadorem niepodległej Polski w Austrii, potem ministrem spraw zagranicznych. Za to, co zrobił w czasie wojny dla ratowania Żydów, jako jeden z pierwszych otrzymał medal Sprawiedliwy Wśród Narodów Świata, przyznawany przez państwo Izrael. Za to, co zrobił dla poprawy stosunków polsko-niemieckich, otrzymał Nagrodę Pokojową Księgarstwa Niemieckiego. Film nie przedstawia pełnej biografii Władysława Bartoszewskiego. Bohater ze swadą opowiada o swoim życiu, wybiejąc najbardziej znaczące epizody w kontekście najnowszej historii Polski. W opowieści tej wyraźnie widać, jak jego osobiste dzieje nierozerwalnie, a często dramatycznie, splatały się z najważniejszymi wydarzeniami politycznymi i społecznymi naszej epoki.