Wszystko co wartościowe

Biernaccy osiedli w okolicach Łowicza. Powrót artysty w rodzinne strony odmienił jego życie, rozbudził pasje inne niż artystyczne, pozwolił odkryć, ile można zrobić dla małej ojczyzny i jej mieszkańców. Jeszcze w czasach uczniowskich Biernackiego irytowało, że w powszechnej świadomości Łowicz funkcjonował głównie jako centrum folkloru. W Boże Ciało, kiedy z całej okolicy ściągały tłumy i ulicami ruszała - w asyście turystów - barwna procesja ludzi odzianych w tradycyjne pasiaki, uciekał w inną stronę. Szukał w Łowiczu śladów odmiennej tradycji: tego, co pozostało z czasów prymasów-interrexów, dzieł wybitnych artystów o randze krajowej i europejskiej, miejsc, w których żyli. Z tym miastem, i pobliskim Nieborowem, byli związani m.in. świetni kompozytorzy doby baroku Mikołaj Zieleński i Damian Stachowicz, architekci Tomasz Poncino i Tylman z Gameren, malarz Michał Anioł Palloni, rzeźbiarze Jan Jerzy Plersch i Hieronim Canavesi. Do tego nurtu w dziejach Łowicza pragnął nawiązać Andrzej Biernacki, kiedy podjął się ogromnego dzieła odbudowy zboru ewangelickiego, wzniesionego niegdyś przez Henryka Marconiego. Świątyni, która od lat służyła ludziom z miejscowego półświatka za melinę, groziła całkowita zagłada. Dziś, pięknie odrestaurowana, mieści w sobie Galerię "Browarna". Artysta zaczął również wydawać własne pismo - "CDN Browarna" - w którym starał się lokalnej społeczności przywrócić tradycje w czasie odległe i nieco bliższe, te z międzywojnia, a także zaprezentować twórców młodych, dopiero debiutujących. Elżbieta Bogaczewicz-Biernacka natomiast z inicjatywy dyrekcji łowickiego muzeum stworzyła pracownię konserwacji zabytków. Ponadto prowadzi nieodpłatnie zajęcia plastyczne z dziećmi ze Specjalnego Ośrodka Szkolno-Wychowawczego. W społecznej pracy sekunduje mężowi, który swych pasji nie ogranicza do kwestii artystycznych. Wraz z Pawłem Lisowskim, znającym dobrze niezwykle trudną sytuację materialną wielu rodzin z Łowicza i okolicy, założyli Mazowiecką Fundację Społeczno-Kulturalną. Dzięki niej dzieci z najuboższych rodzin nieodpłatnie wypoczywają na koloniach letnich i otrzymuj obiady w stołówkach szkolnych. Odwiedza też Biernacki miejscowe więzienie, by ze skazanym rozmawiać o wolności i jej granicach- w sztuce. W filmie pokazującym pasje i dzieło Andrzeja Biernackiego, o swoim życiu na prowincji opowiadają artysta i jego żona. Ich dokonania oceniają mieszkańcy Łowicza: psycholog Małgorzata Buczyńska, Paweł Lisowski, dyr. Łowickiego Ośrodka Kultury Maciej Manlangiewicz, nauczycielka Barbara Kędzierska oraz Maria i Halina Pągowskie, a także Walerian Warchałowski - dyrektor muzeum w Łowiczu, który nie podziela niezwykle pozytywnych opinii innych o malarzu.