Chutor konne

Film opowiada historię pani Władysławy oraz ludzi, których połączył los w czasie wojny. Mając 12 lat, Władysława pasła krowy, a nocą nosiła jedzenie Żydom ukrywającym się na pobliskich bagnach. Wiele lat po wojnie do pani Władysławy przybywają trzy pokolenia uratowanych Żydów: dwaj seniorzy - byli partyzanci podczas wojny, ich dzieci oraz dzieci już zmarłych bojowników i gromadka wnuków. Atmosfera tego miejsca w Chutorze Konne jest niezwykła. Przez dziesiątki lat prawie nic się nie zmieniło. Dzisiaj na polanie między chałupami oglądamy uroczysty obiad na przyjęcie trzypokoleniowej grupy gości. Długie stoły zastawione jedzenie i napitkiem. Atmosfera rodzinna, bo tak właśnie odbierają to spotkanie obie strony, polska i żydowska. Realia dawnego świata w Chutorze największe wrażenie robią na wnukach. Zarówno tych z Izraela, jak i tych z Polski. Następnego dnia będą obchody 60 rocznicy powstania w getcie białostockim. 18 sierpnia Moron Lewo z siostrą, po wizycie poprzedniego dnia w Chutorze Konnem, po uroczystościach i złożeniu wieńców, poszli do Archiwum Miejskiego do Białegostoku. Odnaleźli tam akty urodzenia swoich rodziców. Poznali ich prawdziwe nazwiska, nazwy miejscowości, gdzie się urodzili, jakie imiona mieli ich dziadkowie. Dzisiaj dzieci i wnuki tropią ze wzruszeniem ślady polskiego życia ich rodziców oraz dziadków. Mieszkają w Nazarecie, ale byli już dwukrotnie w Białymstoku i w Chutorze Konne. Chcą przyjechać znowu. Na razie trzecie pokolenie, czyli wnuki, uczą się w Nazarecie polskich słówek. Trudne polskie zwroty językowe na tle pejzażu ich rodzinnego miasta brzmią egzotycznie. Ale daje im to szansę odkrycia świata polskich dziadków. Na odkrycie swojej własnej przeszłości.