Cisza, ciemność

To wyjątkowy film, jak wyjątkowa jest codzienna sytuacja jego bohaterów i szczególne wydarzenie, w którym uczestniczą. Powstał podczas warsztatów rzeźbiarskich zorganizowanych dla kilkorga osób pozbawionych wzroku i słuchu, żyjących w zupełnej ciszy i ciemności. Czarno-białe zdjęcia. Ich nastrój i wymowę podkreśla niezwykła muzyka. Zbliżenia twarzy bohaterów. Ciagłe zbliżenia ich rąk, które zadanie mają podwójne - działają oraz służą poznawaniu świata i kontaktowaniu się z innymi. Kamera rejestruje proces tworzenia: od poznawania celu, poprzez kolejne etapy realizacji - nie brak w nich momentów wahania, rozterek, zwątpienia, rozpaczliwego poszukiwania, maksymalnego skupienia - po finalną radość, zadowolenie, poczucie zwycięstwa i wernisaż - kameralny, bo tylko kilkoro bohaterów filmu ogląda na nim dłońmi prace współuczestników pleneru. Plener prowadził Ryszard Stryjecki w Centrum Rzeźby Polskiej w Orońsku. Zorganizowało go Towarzystwo Pomocy Głuchoniemym, a finansowało Ministerstwo Kultury i Sztuki.