Pan Tadeusz, czyli matecznik

Czym była czarna polewka? Czym litewski chołodziec? Zupą czy może raczej rodzajem mięsnej galarety, skoro w Soplicowie popijano ów specjał wódką? W umiarkowanych ilościach - nad plebejską siwuchę państwo przedkładało węgrzyna. Jakie pieczywo podawano na stół w dworze z drewna, lecz podmurowanym? Jak i z czego kręcono lody? Co podawano na wety? Czy ze współczesnej, kupionej w markecie mąki można zrobić staropolskie kołacze? Jak przygotować bigos? A co z wędlinami? Czy wedle kucharskich receptur zapisanych trzynastozgłoskowcem w dziele wieszcza uda się sporządzić strawną kiełbasę? Osoby zaniepokojone bądź nawet zniesmaczone podejmowaniem gastronomicznych wątków narodowego poematu należy jak najszybciej ostrzec: autorzy filmu nie poprzestają na kulinariach z popitkiem włącznie. Zademonstrują także spodnią część damskiej garderoby - rodzaj pantalonów z klapą sugerując, że podobne mogła nosić Zosia! Wystawa organizowana z okazji dwusetnej rocznicy urodzin poety - w ogłoszonym przez UNESCO światowym Roku Mickiewiczowskim - dostarczyła realizatorom dokumentu rekwizytów związanych z "Panem Tadeuszem", wędrówki po muzeach - innych przedmiotów z epoki wieszcza, zaś wizyta na Litwie - pejzaży ojczystej ziemi Mickiewicza, miejsc, w których bywał i które wspominał. Obraz wspomaga słowo: wypowiedzi historyków, muzealników, bronioznawców, kostiumologów polskich i litewskich, wyjaśnienia pracowników wileńskiego biura meldunkowego pytanych o Mickiewiczów mieszkających w tym mieście, recytacje poematu. Po litewsku, przez uczniów szkoły wileńskiej, po polsku, ze wspaniałym, charakterystycznym dla nadniemeńskiej krainy zaśpiewem przez ich rówieśniczkę z polskiej szkoły w Mejszegole, wreszcie przez najwybitniejszych aktorów naszej sceny. Przeplatają się języki, przeszłość łączy z dniem dzisiejszym, a państwowe granice nie stanowią przeszkody dla dźwięczących, Mickiewiczowskich strof.