Wszystko powiem Lilce!

Wzruszający, ale i zabawny, a przede wszystkim bardzo prawdziwy film o tragicznych i trudnych doświadczeniach dzieci w pierwszych dniach i tygodniach wolności, nagrodziło młodzieżowe jury na festiwali w Gijon w 1984 r., uznając go za najciekawszy film telewizyjny. "Wszystko powiem Lilce" uhonorowano też Srebrnymi Koziołkami na Ogólnopolskim Festiwalu Filmów dla Dzieci w Poznaniu. Reżyser Wiktor Skrzynecki, który zadebiutował pięknym filmem telewizyjnym "Mysz" (Prix Jeunesse International Monachium ྌ Brązowe Koziołki, Poznań ྍ), zauważył: "Nie jestem pewien, czy "Lilka..." jest filmem wyłącznie dla dzieci. Może to raczej wspomnienie dorosłych o czasach dzieciństwa? Książka Henryka Lothamera jest ciepło odbierana właśnie przez dorosłych, o których dzieciństwie opowiada. Natomiast sama anegdota powieści jest prosta, bliska odbiorowi dziecka".
Jest wiosna 1945 roku. Do Warszawy nieprzerwanie powracają jej dawni mieszkańcy. Wśród ruin zburzonego miasta, w cudem ocalałych resztkach zabudowań, zaczyna się nowe życie. Na bramach wypalonych kamienic ludzie zostawiają kartki z wiadomością, że przeżyli, gdzie można ich teraz znaleźć - dla swoich bliskich, którzy być może także powrócą z tułaczki. Taką nadzieję mają również Lilka i jej młodsze rodzeństwo. Dzieci wiedzą, że ich ojciec został rozstrzelany w czasie wojny, ale matka, wywieziona po upadku powstania z Warszawy, może wkrótce wróci. Mocno w to wierzą. Czekają i chcą mamę powitać. Dlatego ukrywają się przed opieką społeczną, w obawie, że odeśle całą trójkę do sierocińca, jeśli wyjdzie na jaw, że dzieci mieszkają same, tylko pod opieką 15-letniej dziewczynki. Lilka nieźle sobie radzi, praniem zarabia na życie, ale nie może zbyt wiele czasu poświęcać bratu i siostrze. 10-letni Antolek przysparza jej szczególnych trosk. Pozbawiony rodzicielskiej opieki chłopak zbyt szybko się usamodzielnia, znika gdzieś na całe dnie z wałęsającymi się samopas rówieśnikami. A zabawy w ruinach mogą być niebezpieczne, chłopiec o przezwisku Padaczka ginie od niewypału. Lilka patrzy na brata z rosnącym niepokojem.