Warszawa. Spojrzenie ze wschodu

Warszawa widziana oczami naszych sąsiadów zza wschodniej granicy. Rosyjski reżyser towarzyszy z kamerą grupie młodych turystów, zmierzających do Polski autobusem. Pochodzą z różnych zakątków byłego Związku Radzieckiego, nigdy nie spotkali się wcześniej. Poznali się na trasie, połączył ich wspólny cel - wyprawa do Warszawy. Na swoją pierwszą zagraniczną podróż wybrali właśnie kraj nad Wisłą i jego stolicę. Podglądamy ich podczas kilku czerwcowych dni ubiegłego roku, w czasie gdy Polacy przygotowywali się do referendum w sprawie przystąpienia do Unii Europejskiej. Długa droga rozpoczyna się w Mińsku. Ku polskiej granicy zmierzają autobusem: Andriej Aksenowskij - rysownik z Syktywkaru zza Uralu, Daniła Goriunow - biolog z Moskwy, o. Dmitrij Klimienkow - duchowny prawosławny z Hotkowa, Aleksiej Ławrieniew - dziennikarz lokalnej stacji telewizyjnej "Oka" z Riazania, Wasilij Michaiłow - student z Wiaźmy oraz śliczna Władysława - wizażystka z Moskwy, która chce odszukać swoich polskich krewnych, mieszkających w podwarszawskim Otwocku. Wszyscy mają niewiele ponad 20 lat i przyświeca im ten sam cel - chcą zobaczyć świat, poznać ciekawych ludzi. W czasie podróży nawiązują się znajomości, toczą zwykłe rozmowy o podróży, zainteresowaniach, planach na przyszłość. Nagle wszyscy się ożywiają, w powietrzu czuje się wzrastające napięcie. Kontrola na granicy przebiega jednak bez większych zakłóceń. Celnicy zadają rutynowe pytania, sprawdzają bagaże, stan waluty, próbują wyłowić towary nie zgłoszone do oclenia. Jeszcze czerwona pieczątka w paszporcie i można ruszać dalej. Wreszcie wypełniony turystami autobus dociera do celu podróży. Z oddali widać Warszawę z charakterystycznymi budowlami stolicy, jak znany skądinąd naszym wschodnim sąsiadom dar Stalina - Pałac Kultury i Nauki. Autobus podjeżdża pod Stadion Dziesięciolecia. Nawet zagraniczni turyści wiedzą, że wielki obiekt sportowy dawno przestał pełnić swoją właściwą funkcję. Dziś jest po prostu największym jarmarkiem Europy. Aleksiej i Włada próbują wymienić walutę. Na ulicy Targowej w pobliżu stadionu szukają kantoru, już wiedzą, że banki nie wymieniają rosyjskich pieniędzy. Wasilij pyta o drogę na Stare Miasto. Pod kolumną Zygmunta poznaje Przemka, który proponuje mu nocleg, ale tylko na jeden raz. Ma sentyment do Rosjan. W jego żyłach płynie trochę rosyjskiej krwi, pradziadkowie pochodzili ze Wschodu. Aleksiej wynajmuje pokój na Pradze. Zamierza powłóczyć się po klubach rockendrolowych. Chciałby poznać wspaniałą dziewczynę i zostać w Polsce na stałe. Daniła był w Warszawie najkrócej. Próbował się spotkać z polskim profesorem, specjalista od mrówek, którymi się interesuje. Kiedy nadchodzi czas powrotu do kraju, nasuwają się pierwsze refleksje z podróży. Jedni uważają, że w Polsce jest lepiej niż myśleli, dla innych zostaje obalony mit, że ludzie tu są wredni i źle traktują Rosjan. Oni wracają szczęśliwi, bogatsi o nowe doświadczenia, niezapomniane przeżycia.