Pasja

W ogrodach Getsemani Chrystus modli się po Ostatniej Wieczerzy, opierając się pokusom Szatana. W tym samym czasie Judasz odbiera swoje 30 srebrników i wskazuje pachołkom miejskim Jezusa, który zostaje aresztowany. Jerozolimscy arcykapłani, oskarżają go o bluźnierstwo i skazują na śmierć. Wyrok może uchylić rzymski namiestnik Judei, Poncjusz Piłat, ale woli uniknąć politycznego konfliktu, więc odsyła przedstawicieli Wysokiej Rady i więźnia do króla Heroda. Herod jednak odsyła Chrystusa do Piłata. Namiestnik uzależnia wyrok od woli tłumu, ale podburzony przez kapłanów tłum żąda skazania Jezusa. Chrystus zostaje poddany brutalnej karze chłosty, a następnie skazany na ukrzyżowanie. Sam musi zanieść swój krzyż na szczyt Golgoty. Tam żołnierze wykonują wyrok.

„Pasja” Mela Gibsona należy do najgłośniejszych filmów pasyjnych w dziejach kina i zarazem do najbardziej kontrowersyjnych. Mel Gibson oparł swój scenariusz na rozważaniach niemieckiej mistyczki Anny Katarzyny Emmerich, postanowił nakręcić film w języku aramejskim i łacinie, próbował też zrezygnować z tłumaczenia dialogów. Film ogranicza się do 12 ostatnich godzin z życia Chrystusa – od Ostatniej Wieczerzy po Jego Mękę na krzyżu, ukazaną z pełną dosłownością i brutalnością właściwą epoce. Obawiano się – i nie bez racji – że okrucieństwo przekazu może wzmagać nastroje antysemickie. Mel Gibson twierdzi jednak, że chodziło mu o realistyczne oddanie ofiary Jezusa, ale i o wywołanie efektu wstrząsu. „Pasja” nie miała być alegoryczną baśnią, ale wizualnym dotknięciem prawdy. Czy rzeczywiście? Niezależnie od odpowiedzi na to pytanie aa Gibsona jest prawdą? „Pasja” nie odpowiada na to pytanie, film Gibsona pozostaje śmiałym eksperymentem artystycznym, krańcowo wystylizowanym i oddziałującym na emocje.