Hubal

Obraz ostatnich dziewięciu miesięcy życia majora Dobrzańskiego, który po klęsce wrześniowej nie złożył broni i do maja 1940 roku dowodził Oddziałem Wydzielonym, walczącym z hitlerowcami w pełnym, polskim umundurowaniu. W końcu września 1939 major Dobrzański, zastępca podpułkownika Dąbrowskiego, protestując przeciwko rozwiązaniu oddziału, samodzielnie obejmuje dowództwo jednostki. Postanawia iść z odsieczą walczącej Warszawie. Kapitulacja zastaje go w szlacheckim dworku. Major ślubuje zachować polski mundur do ofensywy aliantów; organizuje Oddział Wydzielony działający zgodnie z zasadami konspiracji, ale reprezentujący ciągłość polskiej państwowości w armii. Hubalczycy staczają kolejne potyczki z wehrmachtem –ich aktywność wyzwala entuzjazm wśród ludności, ale ZWZ wydaje rozkaz rozwiązania oddziału. Tropiony przez Niemców Hubal z najwierniejszymi żołnierzami kluczy po lasach. Wiosną 1940 roku oddział Hubala wpada w pułapkę, w której ginie dowódca. Okoliczni chłopi odmawiają okupantom identyfikacji zwłok. Niemcy wywożą ciało Dobrzańskiego w nieznanym kierunku.
W pierwszym roku rozpowszechniania film obejrzało ponad sześć milionów widzów. Reżyser i odtwórca roli głównej arbitralnie narzucił społeczeństwu wizję swego bohatera, usuwając w cień spory historyków o racjonalność jego działania.