Cyrulik syberyjski

Rok 1905. Jane Callahan pisze list do syna, kadeta amerykańskiej akademii, w którym wyjawia ukrywane do tej pory wydarzenia sprzed dwudziestu lat. Lata osiemdziesiąte dziewiętnastego wieku. Do Rosji przybywa Douglas McCracken, ekscentryczny inżynier amerykański, którego idée fixe jest zbudowanie olbrzymiej, napędzanej parą maszyny do wycinania syberyjskich lasów. To może być doprawdy interes życia. Nieco później dołącza do niego Callahan, atrakcyjna asystentka, w której zakochuje sie od pierwszego wejrzenia Andriej Tołstoj, przypadkowo spotkany w pociągu kadet z moskiewskiej szkoły oficerów. McCracken, zabiegając o poparcie Wielkiego Księcia dla swego wynalazku, używa do tego przebiegłej Jane, która ma za zadanie uwieść wpływowego generała Radłowa, przełożonego Tołstoja. Czyni to bez specjalnych problemów. Rozkochany w Callahan rosyjski generał, mający poważne językowe kłopoty, prosi swego – również miotanego miłością – podwładnego o pomoc w wyjawieniu Amerykance swych gorących uczuć...

Zrealizowana z ogromnym rozmachem inscenizacyjnym i perfekcyjnym dopracowaniem szczegółów scenograficznych jedna z najdroższych produkcji w historii rosyjskiej kinematografii. Rosja końca dziewiętnastego wieku w optyce Nikity Michałkowa z udziałem międzynarodowych gwiazd, m.in.: Julii Ormond, Richarda Harrisa, a także Daniela Olbrychskiego i samego reżysera, wcielającego się w cara Aleksandra III. Wcześniej zagrał w „Syberiadzie” (1979) Andrieja Konczałowskiego, swego brata, teraz stworzył własną „Syberiadę”, imponujący feerią obrazów nostalgiczny hołd oddany wielkiej Rosji oraz jej tradycyjnym wartościom. Odbiór filmu był zróżnicowany, zarzucano mu hollywoodzki styl, idealizowanie rosyjskiej rzeczywistości („ta wspaniała, barwna Matuszka Rossija wypucowanych posadzek i złoconych stiuków, a bez choćby jednego kawałka odpadającego tynku”). Wśród rosyjskiej publiczności cieszył się jednak dużą popularnością, bijąc dość wyśrubowany rekord frekwencyjny „Titanica” Jamesa Camerona.