Historia kina w Popielawach

Staszek, chłopiec wychowany w mieście, przyjeżdża do Popielaw, rodzinnej wsi swoich dziadków. W pamiętniku spisuje historię kowalskiego rodu Andryszków, z którego szóstym z kolei potomkiem – swoim rówieśnikiem, się przyjaźni. Pierwszy z Józefów Andryszków miał wielką potrzebę zrobienia czegoś ważnego w życiu. Zbudował kinomaszynę, urządzenie poruszane kieratem i wyświetlające obrazy namalowane ręcznie na taśmie sporządzonej z pęcherzy rybich. Ale w przeddzień uruchomienia wynalazku wybuchło powstanie styczniowe. Józef trafił do oddziału powstańczego. Zakochał się, ale wkrótce zmarł z ran odniesionych w potyczce. Przed śmiercią uchronił jednak kinomaszynę na jedną, krótką projekcję. Gościł również u siebie dwóch braci z Francji zainteresowanych wynalazkiem. Jest koniec lat 60-tych XX wieku. Dziesięcioletni Szustek chce odtworzyć wynalazek pradziadka sprzed stu lat. Natrafia jednak na opór swojego ojca, Józefa Andryszka Piątego, który niszczy wszystkie szkice i zapiski ich przodka. Ojciec cierpi po stracie żony, stał się ponury i wdaje się w romans z Chanutką, miejscową latawicą. Upatrując w tęsknocie za kinomaszyną źródła cierpień kolejnych pokoleń Andryszków, chłodzi zapał syn oblewając go wodą ze studni. Szustek dostaje zapalenia płuc, a później gruźlicy kości. Lekarze chcą amputować mu nogi i ojciec zabiera go ze szpitala. W nocy jawi się Szustkowi bohaterka jego ukochanego filmu – Jadźka z filmu „Kolorowe pończochy”. Chłopca opuszcza choroba. Andruszek Piąty, jego ojciec odnajduje w mieście Chanutkę i przywozi ją do Popielaw.
Najbardziej osobisty z dotychczasowych filmów Kolskiego, którego rodzina od kilku pokoleń związana jest z kinem. W tej opowieści o wpływie sztuki filmowej na ludzkie losy, reżyser nawiązuje do historii polskiego wynalazcy Pleografu – Kazimierza Prószyńskiego. To także wskrzeszenie świata prowincji z okresu Polski Ludowej, świata dzieciństwa reżysera. W brawurowej roli wystąpił Krzysztof Majchrzak.