Haracz szarego dnia

Warszawa, zima 1943 roku. Anatol Gonczar, początkujący poeta wstrząśnięty egzekucją publiczną na Powiślu, której był świadkiem, postanawia walczyć z okupantem swoimi wierszami. Włodek, działający w konspiracji przyjaciel Anatola, podejmuje się przekazać poezje do prasy podziemnej. Anatol zarabia na życie kradzieżą i odsprzedażą węgla z transportów kolejowych. Ojciec Anatola uczy na tajnych kompletach. Pewnego dnia chłopak, przyłapany na kradzieży węgla, powoduje śmierć żandarma niemieckiego. W czasie ucieczki gubi dokumenty. Na polecenie ojca chroni się u ciotki pod Warszawą; ojciec nie zdążył opuścić domu i został aresztowany. Chłopak szuka pomocy u Włodka. Ten prowadzi go do lokalu konspiracyjnego, w którym mieszka Zosia. Poeta i dziewczyna zostają kochankami. Dowódca oddziały dywersyjnego umożliwia Gonczarowi udział w akcji. Grupa ma wysadzić most kolejowy w trakcie przejazdu transportu broni na Wschód. Mimo opóźnienia pociągu i przybycia żandarmerii transport ulega zniszczeniu. Zosia, Anatol i Włodek wycofują się na punkt zborny, tam otaczają ich Niemcy. Włodek ginie w walce, Zosia i Anatol po przesłuchaniu zostają rozstrzelani.
Wielowątkowy dramat wojenny prowadzący bohatera od walki piórem do walki z bronią w ręku.