Grzeszny żywot Franciszka Buły

Lato roku 1939. Wilek Lizoń prezentuje na podwórku śląskiego osiedla górniczego program trupy elwrów, miejscowych cyrkowców, którego gwoździem są żywe obrazy z życia Franciszka Buły pozującego na ludowego bohatera Pistulkę. Historia sięga czasów powstań śląskich; dzieciństwo Franciszka była bardzo barwne, pełne niezwykłych, szkolnych perypetii. W wieku piętnastu lat, po tragicznej śmierci ojca, podejmuje pracę w kopalni, przechodzi inicjację seksualną, dokonuje politycznych wyborów, co kończy się rokiem więzienia ze względu na prokomunistyczne sympatie. Z wilczym biletem na ma szans na znalezienie normalnej pracy. Pracuje w bieda-szybach przy nielegalnym wydobyciu węgla, przemyca mięso, wreszcie z kilkoma bezrobotnymi zakłada wędrowną trupę elwrów. Wobec narastającej psychozy wojennej Franciszek współfinansuje z puli zespołu „Karlika”, karabin maszynowy dla wojska polskiego. Niestety, w momencie wkroczenia Niemców na Śląsk nie wystrzelił on ani razu. Zakopany, ma przetrwać tragiczny czas.
Dynamiczna, pełna dosadnego humoru komedia specjalisty od tematyki śląskiej. Janusz Kidawa próbował utrwalić w fabularnej fikcji obyczajowość polskiego Śląska, która bezpowrotnie odeszła do historii.