Grzech Antoniego Grudy

Lato 1945 roku. Na ziemie zachodnie przybywają polscy osadnicy. Zabudowania częściowo zdewastowane, czasem zniszczone przez działania wojenne. Sołtys Sarnecki rozdziela ziemię. Rodzina Grudów z ośmioletnim synem Jankiem obejmuje gospodarkę, szczęśliwie znajdują w zabudowaniach krowę, ale ziemi jest zbyt wiele. Gruda pisze do szwagra, by przyjechał do nich do Krępiszowa. Szwagrostwo nie kwapią się z przyjazdem na „niepewne”. Gruda z żoną, osamotnieni, wśród nieznanych im rodzin postanawiają uprawiać całą ziemię. Czasy są jeszcze niespokojne. We wsi nocami pojawiają się Niemcy. Grudowie są już tak zmęczeni, że dochodzi między nimi do niesnasek. Antoni zaczyna zaglądać do kieliszka. Gdy uprzątnęli zboże z pola, otrzymali list od szwagra, oznajmujący o przyjeździe. Wkrótce sołtys usiłuje odebrać im część ziemi. Antoni z dubeltówką w ręku broni swojej własności. Znerwicowany Janek ginie, zaplątany w łańcuch na pastwisku. Zrozpaczeni rodzice tracą wiarę w przyszłość. Wtedy przyjeżdżają szwagrowie z synem. Odtąd będą razem gospodarować.
Film jest epopeją o trudnych czasach powojennych i przywracaniu do życia ziem zachodnich.