Auschwitz - zstąpienie do piekieł

Numer 432. Międzynarodowej sławy scenograf Marian Kołodziej często tak o sobie mówi. Miał zaledwie 16 lat, kiedy ten numer wytatuowano mu w Auschwitz. Udało mu się przeżyć, cudem. Przetrwał też potem Gross-Rosen, Buchenwald, Sachsenhausen.Obozowa rzeczywistość, głód, wszechobecna śmierć, nieludzkie okrucieństwo, którego był świadkiem i którego doświadczał przez ponad pięć lat, pozostawiły w jego psychice niezatarte piętno. Te koszmarne przeżycia długo chował w sobie. Po latach znalazły wreszcie ujście w cyklach wstrząsających prac malarskich i monumentalnych rysunków pokazujących wstrząsającą wizję artystyczną piekielnej rzeczywistości obozu. W 1995 roku, w prezbiterium kościoła franciszkanów w Gdańsku, Marian Kołodziej zaprezentował je w instalacji zatytułowanej "Labirynt pamięci". Prace te - obrazy, rysunki i formy przestrzenne - rok później pokazał w Niemczech, w Essen, na prośbę ordynariusza tamtejszej kurii biskupiej. Ich ekspozycję, opatrzoną tytułem "Obrazy - Wspomnienie Auschwitz", zaaranżował we wnętrzach nieczynnej kopalni Kunstschacht Katenberg. Autorka reportażu udała się do Essen, gdzie prosiła zwiedzających wystawę - ludzi w różnym wieku - o wrażenia z niej i refleksje, które wywołała. Każdy z wypowiadających się wybrał inny obraz, jako ten poruszający go najbardziej. Te wypowiedzi Ewa Pytka zestawiła ze wspomnieniami Mariana Kołodzieja o obozowych wydarzeniach, upodleniu, bezmiarze cierpienia i zezwierzęceniu - kryjącymi się za wskazanymi pracami.