Godzina „W” (TV)

Warszawa, 1 sierpnia 1944. Czarny, dowódca jednego z plutonów AK, czeka wraz z łączniczką Teresą na rozkaz. Nadchodzi wreszcie godzina „W”, godzina 17. Czarny wysyła Tereskę z meldunkiem do dowódcą drużyn i selekcji. Sam idzie do sekcji podchorążych. Andrzej, dowódca jednej z drużyn, powiadomiony przez Teresę, nie jest już w stanie zebrać swych ludzi i przyprowadzić na miejsce zbiórki. Na ulicy wdaje się w przypadkową walkę z Niemcami i ginie. Miejsce koncentracji powoli zaczyna się zapełniać. Na kilkanaście minut przed 17 przychodzi dowódca kompanii Witold i zawiadamia pluton Czarnego, że będzie musiał atakować wyznaczony obiekt, koszary niemieckie, w uszczuplonym składzie; przewidziane wsparcie zostanie skierowane gdzie indziej. Zwielokrotnia to ryzyko natarcia być jednak wykonany. Punktualnie o godzinie 17 pluton Czarnego rozpoczyna akcję.
Opowieść ta – mimo realność i wiarygodności zdarzeń – ma charakter symbolu: tak właśnie wyglądały szanse i losy powstania warszawskiego.