Godzina pąsowej róży

Szesnastoletnia Ania cofa wskazówki starego zegara i zostaje przeniesiona w przeszłość. Opiekuje się nią prababką Eleonora, której fotografia wisiała w domu rodzinnym Ani. Zegar o czarodziejskiej mocy jest teraz własnością Eleonory. W roku 1880 Ania spotyka najbliższą rodzinę, ale żyjącą według XIX-wiecznych obyczajów. Nie może znaleźć wspólnego języka i wciąż popełnia gafy. Spotyka również swojego chłopca Karola. Jest zupełnie odmieniony. Jego delikatność i romantyzm ujmują Anię. Podoba się jej bardziej niż w latach sześćdziesiątych. Na weselu siostry bohaterki Eleonora obiecuje ofiarować Ani tajemniczy zegar, ale dopiero w prezencie ślubnym. W chwilę później cyniczna prababka zaczyna uwodzić Karola. Proponuje mu wspólny wyjazd za granicę, rzekomo w celu uzupełnienia studiów chemicznych. Ani udaje się przesunąć zegar do przodu, ale tylko o dwadzieścia lat. Jest wówczas wyśmiewaną starą panną. Dowiaduje się, że Karol nie ukończył studiów i został pirotechnikiem w teatrze. Spotyka się z nim i biorą ślub. Eleonora daje im zegar. Ania wraca do lat sześćdziesiątych. Dzwoni do Karola i umawia się z nim na randkę.