Gniew

Paweł, trzydziestokilkuletni mężczyzna, ma poważne problemy. Ktoś napadł i okaleczył jego wspólnika. Domyśla się, że jest to związane z wykrytą przez nich aferą korupcyjną w firmie. Wszystko wskazuje na to, iż jemu także grozi niebezpieczeństwo. Aby się ukryć, jedzie wraz ze swoją dziewczyną Magdą do starego, opustoszałego domu, który odziedziczył po stryju. Spotyka tam dawno nie widzianego młodszego brata Piotra, który uciekł z poprawczaka. To spotkanie jest szansą odnowienia braterskich więzi, zerwanych przed laty. Między braćmi nie dochodzi jednak do pojednania, chociaż wypijają dwie beczki bimbry, który przygotował im struj przed śmiercią. Ich zadawnione pretensje odżywają, dodatkowo zaczynają rywalizować o Magdę. W domu pojawia się policja poszukująca Piotra, który wraz bandą dokonał brutalnego morderstwa. Paweł kryje brata, a potem każe mu się wynieść. Jednak Piotr powraca z grupą zdegenerowanych wyrostków, którzy urządzają sobie okrutną zabawę kosztem Pawła i Magdy. Związują i znęcają się nad nimi. Dopiero w ostatnim momencie Piotr staje po stronie brata i Magdy. Mimo jego wysiłków dziewczyna tonie w bagnie. Piotr zostaje zastrzelony przez policję. Jedynym ocalałym jest Paweł. Ale i jego, jako świadka afery dosięga kula wynajętego mordercy.
W filmie Ziębińskiego najbardziej wstrząsające jest ukazanie irracjonalnej agresji, przemocy dla zabawy. Reżyser próbuje przedstawić zasady funkcjonowania środowisk przestępczych, opartych na bezwzględnej presji grupy na poszczególnych jej członków.