Głosy

Ewa Domańska, 35-letnia asystentka na wydziale chemii, od dłuższego czasu słyszy głosy - nawiedzający ją niekiedy modulowany zespół dźwięków, który przerywa jej sen i doprowadza do ataku nerwowego kończącego się omdleniem. Po jednym z takich ataków, który ma miejsce podczas zajęć prowadzonych ze studentami, Ewa trafia do szpitala psychiatrycznego, gdzie zostaje poddana intensywnej terapii. Wyniki badań nie wskazują na jakiekolwiek zmiany chorobowe w organizmie, ale psychiatra, przeprowadzający wywiad z pacjentką stwierdza krańcowe przemęczenie, rozdrażnienie i zdenerwowanie. W tym samym czasie jej rówieśnik Marek Ruda, doktorant na wydziale elektroniki, zapalony krótkofalowiec, popada w konflikt ze swoim otoczeniem. Jego żona, poirytowana brakiem zainteresowania ze strony męża, wyjeżdża służbowo w teren nie zostawiając adresu. Promotor i koledzy z uczelni nie potrafią zrozumieć zniechęcenia, jakie ogarnęło Marka, a decyzja o przerwaniu przewodu doktorskiego z powodu uznania tematu za niepotrzebny oceniana jest jako krok bardzo nierozważny. Tak samo myśli matka Iwony, żony Marka, która w tym widzi przyczynę małżeńskich problemów córki. Gotowa więc jest wszystko naprawić wykorzystując swoje stare znajomości z dziekanem. Marek jednak odrzuca jej propozycje, tym bardziej że dziekan jest jedyną na uczelni osobą podzielającą jego poglądy na kwestie prowadzenia prac naukowych. W szpitalu Ewę nadal męczą tajemnicze głosy. Rozmowy z lekarzem nie pomagają wyjaśnić ich przyczyn. Również kontakt z księdzem nie przynosi spodziewanego uspokojenia. Andrzej, były mąż Ewy, podejmuje starania, by opuściła szpital. To samo sugeruje jej Zosia, niegdyś najbliższa przyjaciółka, obecnie kochanka Andrzeja. Za jej radą Ewa daje ogłoszenie do prasy, w którym poszukuje inżyniera elektronika mogącego przeprowadzić serię eksperymentów prowadzących do rozwikłania tajemnicy głosów. Zgłasza się Marek - według niego głosy oznaczają próbę kontaktu cywilizacji pozaziemskiej, która wybrała Ewę na swoje medium. Kompletuje więc odpowiednią aparaturę potrzebną do przeprowadzenia doświadczeń o charakterze elektroniczno-parapsychologicznym. Pierwsze eksperymenty nie przynoszą oczekiwanych rezultatów, ale budzą niepokój różnych ludzi, którzy usiłują odwieść Ewę od współpracy z Markiem, a także wpłynąć na Marka, by zaniechał swoich badań. Ewa otrzymuje roczny urlop zdrowotny na uczelni, Zosia, która jest dentystką, usuwa jej kwarcową plombę. To była prawdopodobna przyczyna dręczących ją głosów - kwarcowy kryształ mógł działać jak dioda radiowa odbierająca sygnały elektromagnetyczne. Jednak Ewa postanawia zataić przed Markiem takt ustania głosów - obcowanie z inżynierem przynosi jej uspokojenie, daje nadzieję na psychiczną stabilizację. Ale on poznaje prawdę i symulująca atak Ewa zostaje wyrzucona z mieszkania. Ciąży na niej nie tylko zarzut oszukiwania naukowca widzącego w jej przypadku nowy temat pracy doktorskiej, ale także fakt, iż prowadzenie dwuznacznych eksperymentów pogłębiło jego konflikt z żoną. Małżeństwo z jednym ze swoich studentów wydaje się Ewie właściwym remedium na zbliżający się stres. W chwili po ceremonii ślubnej dostaje wiadomość, że Marek przebywa na leczeniu w zakładzie zamkniętym. Odwiedza go i dowiaduje się, że teraz on odbiera dziwne sygnały. Ewa postanawia razem z nim podjąć nowe eksperymenty