Głos ma prokurator

Wojciech Trepa stoi przed sądem oskarżony o morderstwo. Prokurator odtwarza w myśli jego życie. Przed wojną Trepa zabił ojca kochanka swojej siostry, gdyż ten zażądał dla ciężarnej w posagu prawie całej ziemi Trepów. Nie został skazany z powodu braku dowodów; nie było świadków. Sprawa uległa przedawnieniu. Teraz jednak popełnił morderstwo ściśle związane z tamtym: zabił człowieka, przewoźnika, który mógł widzieć przebieg morderstwa sprzed wojny. To pierwsze było spowodowane przedwojenną wiejską biedą, to obecne - strachem, w jakim żył przez wszystkie lata. Prokurator wie, że tylko przypadek zadecydował, że to nie on stoi przed sądem: też jest synem wiejskiego biedaka, jego los mógł potoczyć się podobnie. Nie wie, jakiej ma żądać kary.
Ekranizacja powieści wierna jej duchowi, nie treści, będąca oskarżeniem przedwojennej wiejskiej biedy jako czynnika kryminogennego.