Gdzieśkolwiek jest, jeśliś jest

Polska w przeddzień II wojny światowej. Honorowy konsul Urugwaju Julian Castor (Julian Sands) odwiedza wraz z żoną Niną (Renee Soutendijk) wiejską posiadłość państwa Hulanickich (Anna Milewska i Andrzej Łapicki). Pan Hulanicki prosi Juliana o posadę dla syna Stasia (Maciej Robakiewicz) w jednej z fabryk wpływowego dyplomaty.
Tuż po rozpoczęciu pracy młody mężczyzna przekonuje się, że fabryka jest punktem przerzutu broni dla Niemców mieszkających w Polsce. Akcją kieruje szofer Juliana, Edward (Joachim Krol). Dyplomata dowiadując się o odkryciu Stasia zwalnia go. Wkrótce młody Hulanicki zostaje zamordowany. Tymczasem Nina zaczyna chorować. Twierdzi, że na robionych przez siebie zdjęciach widzi makabryczne zbrodnie. Okazuje się, że cierpi na schizofrenię. Po kuracji w klinice w Kolonii wydaje się, że wraca do zdrowia, jednak jej stan ponownie się pogarsza. Nina zostaje w Polsce pod opieką swojego psychiatry, doktora Marcina (Tadeusz Bradecki), a Julian wyjeżdża na pewien czas za granicę. Tam zostaje go wojna.