Moxie

Mały niedźwiedź, pogrążony w depresji po śmierci matki, próbuje różnych sposobów, by przetrwać trudny czas. Bolesne wspomnienia łagodzi przemocą, masturbacją, a przede wszystkim podpalaniem wszystkiego wokół. Tytuł filmu, który w angielskim slangu oznacza umiejętność radzenia sobie w odważny i śmiały sposób z życiowymi trudnościami, nabiera tu nowego znaczenia. Ekspresyjna, czarno-biała animacja została wzmocniona pozornie naiwnym, niosącym głęboką refleksję komentarzem narratorki.

Moxie ma w sobie ujmujący czar płynący z niepoprawności pionierskich filmów animowanych, która w pierwszych latach kinematografii była wynikiem niedoskonałej jeszcze techniki, a dziś jest już wyłącznie świadomym wyborem autorów filmu. Niewyraźny, miejscami skaczący i skrzeczący biało-czarny obraz w Moxie jakością przypomina pierwsze filmy rysunkowe z wytwórni Walta Disneya. O tym, że obraz Stephena Irwina powstał już w zupełnie innych warunkach, przypomina drastyczna fabuła filmu.