Błękitna nuta

Rok 1846. Pewnego letniego dnia w swojej wiejskiej posiadłości w Nohant, George Sand wyprawia przyjęcie. Wśród zaproszonych gości bryluje artystyczna śmietanka - malarz Eugène Delacroix, śpiewaczka operowa Pauline Viardot i rosyjski pisarz Iwan Turgieniew. Jest i Fryderyk Chopin, którego długi związek z francuską pisarką niechybnie zmierzał ku końcowi. Poważnie odbiło się to także na jego twórczości, do czego nawiązuje tytuł filmu, bowiem w ten właśnie sposób Sand nazwała ostatnią nutę, jaką Chopin przelał na papier.

"Interesowało mnie drążenie artystycznej enigmy: kim była naprawdę George Sand, ta wulgarna, zdradziecka kobieta, grafomanka, która przykleiła się do Chopina? Była wielce ważna dla kobiecego świata, dla kobiecego ducha emancypacji. Była też ważną socjalistką ale w prywatności była kobieta wstrętną. Chopin znalazł się w parze z kobieta absolutnie nie dla niego" - tak o filmie mówił Andrzej Żuławski.