Niżyński

Portret słynnego rosyjskiego tancerza. Film oparty jest na jego pamiętnikach, pisanych pod koniec 1917 roku. Wacław Niżyński był jednym z najwybitniejszych tancerzy i choreografów dwudziestego wieku. Nazywano go „Bogiem tańca”. Podobnie jednak jak wielu innych artystów, którzy wyprzedzili swe czasy, także i on był często nie rozumiany przez współczesnych. Dziennik Niżyńskiego jest ostrym, dramatycznym, bolesnym, a zarazem pełnym ekstazy obrazem wewnętrznego świata artysty, szczerze i otwarcie mówiącego o targających nim uczuciach. Opisywał w nich zbliżającą się chorobę psychiczną, która miała nim wkrótce zawładnąć.

Wizja plastyczna, którą oglądamy na ekranie to rzeczywistość widziana oczyma Niżyńskiego. Reżyser pokazuje nam również jego życie osobiste – stosunki łączące go z żoną, córką, krewnymi, a także z nauczycielem, kochankiem i impresariem Diagilewem. Fragmenty pamiętnika czyta Derek Jacobi.