Chopin. Pragnienie miłości

Paryż, rok 1837. Po wielu latach miłosnych skandali, wywołujących krańcowe emocje mieszkańców Paryża, George Sand zakochuje się szaleńczo we Fryderyku Chopinie, który jest ulubieńcem salonów paryskich, szybko zmierzającym do szczytów sławy. George postanawia związać z nim swoje życie, aby odbudować poszarpane rodzinne więzy.

Niestety prawie od samego początku ich wielkie uczucie naznaczone jest piętnem niepowodzenia, które rozciągnie się na długich osiem lat: od nieszczęśliwego wyjazdu na Majorkę zakończonego rozdźwiękiem kochanków, do lat, jakie Chopin spędził w Nohant, rodzinnym majątku George Sand. Sprawy stają się jeszcze bardziej bolesne i drażliwe, kiedy dzieci George Sand, zaniedbywane w przeszłości, dorosły i zaczęły upominać się o miłość, której nigdy nie otrzymywały od matki. Maurycy, pozbawiony talentu malarskiego, chory na epilepsję, niekochany przez ojca, odpychany w dzieciństwie przez George, nie może pogodzić się, że geniusz, noszony na rękach przez Paryż, zabrał mu matkę i jej miłość.

Rozpoczyna z Chopinem walkę na śmierć i życie. W desperacji, aby zdobyć uczucie matki, chce odebrać sobie życie. Jest to punkt zwrotny w stosunkach matki z synem. Od tej chwili, mając do wyboru: Chopin albo Maurycy, George wybiera syna. W miejsce George wdziera się Solange. Młoda. Zaborcza. Tak jak Maurycy, odpychana w młodości przez matkę. Postanawia złączyć swoje życie z Chopinem. Powstaje sytuacja nie do zniesienia, kończąca się wyjazdem Chopina z Nohant.