Drzewa

W małej nadbałtyckiej miejscowości biolog Ewa przeprowadza w swym domowym laboratorium niezwykłe eksperymenty: hodowane przez nią rośliny reagują na zadawany im ból, przeżywają stany lękowe i wyczuwają stany psychiczne ludzi. W okolicy często dochodzi do aktów wandalizmu - bezmyślnego niszczenia przyrody rzekomo w obronie przed żywiołowym rozwoje roślin zagrażających mieszkańcom: kilka padających drzew zabiło ludzi. Mąż Ewy, Paweł, nie toleruje badań żony i wykorzystując swe stanowisko, nakłania władze miasteczka do wycięcia wszystkich drzew. Jego decyzja wywołuje w Ewie bunt. Decyduje się na opuszczenie męża wraz z synkiem Piotrusiem. Gdy kolejnymi ofiarami drzew stają się dzieci, mieszkańcy dokonują całkowitego wyrębu jedynego w okolicy lasu i mordują mężczyznę broniącego ostatniego pomnika przyrody. Agresja tłumu obraca się przeciwko Pawłowi. Ewa, po powrocie do domu, rodzi drugie dziecko, które wygląda jak martwe. Paweł przebywa na wygnaniu, poszukując śladów kiełkujących drzew.
Ryzykowna metafora pułapek współczesnej cywilizacji.