Dotknięci

Joanna, żona historyka Jana, przebywa w szpitalu dla chorych psychicznie. Choroba sprawiła, że ich życie rodzinne stało się nienormalne. Dzieci, Wanda i Piotr, są u progu samodzielności, ale zamieszkują we wspólnym mieszkaniu. Pewnego dnia Jan na prośbę żony decyduje się zabrać ją do domu. Joanna podejrzewając męża o romans z Marią popełnia samobójstwo, przyjmując nadmierną ilość leków. Doktor Kramer, badający okoliczności desperackiego kroku pacjentki, oskarża Jana o zabójstwo. Maria, która dostarczała Joannie narkotyki, boi się śledztwa i odkrycia swej roli w tej tragedii. Pragnie, by Jan pozostał przy niej i zmienił tę nienormalną sytuację. Usiłując przerwać bierność kochanka informuje o wszystkim dzieci Jana i odchodzi. Załamany mężczyzna składa w śledztwie zeznania obciążające go, ale w ostatnim słowie przed sądem wszystko odwołuje. Prokurator zarządza badania psychiatryczne oskarżonego. Mimo iż prokurator umarza sprawę, Jan pogrążony w apatii, na własne życzenie przebywa nadal w szpitalu. Przyczynił się do tego doktor Kramer, który poddał pacjenta elektrowstrząsom. Dopiero wizyta syna, który opowiada o swym ojcostwie i ucieczce Wandy, skłania Jana do powrotu do domu.
Kameralny dramat prowokujący dyskusję o relacjach między ludźmi "normalnymi" a chorymi psychicznie, apelujący o humanitarną psychiatrię.