Dekalog I (TV)

Krzysztof, mężczyzna w średnim wieku, wykładowca na uniwersytecie, mieszka ze swym jedenastoletnim synem Pawłem. Matka wyjechała gdzieś na dłużej. Życie upływa im spokojnie i zgodnie: razem rano się gimnastykują, jedzą śniadaniem. Paweł wyrusza do szkoły. Po biedzie ojciec zabiera czasem syna na wykłady, we dwóch wygrywają na symultance szachowej z mistrzynią Polski. Pewnego razu syn znajduje łyżwy, które miały być prezentem gwiazdkowym. W domu jest pełno sprzętu komputerowego - ojciec wykorzystuj go do badań lingwistycznych. Paweł oblicza, co w tym czasie - uwzględniając różnice geograficzne - robi jego matka. Edukację duchową chłopca - problemy wiary - uzupełnia ciotka Irena. Na komputerze, wprowadzając wszystkie dane, wyliczają grubość lodu na pobliskim jeziorku. Nocą ojciec sam sprawdza, jak głęboka jest pokrywa lodowa. Potwierdza obliczenia komputera. Mimo to następuje katastrofa, lód załamuje się pod grupą dzieci. Zrozpaczony ojciec w geście buntu biegnie do budowanego w pobliżu kościoła, burzy prowizoryczny ołtarz. Woda w kropielnicy zamarzła, więc przyciska kawałek lodu do twarzy.
Pierwsza z dziesięciu przypowieści filmowych, opartych na zbiorze dziesięciu przykazań - uniwersalnego kanonu zasad moralnych. Pierwsze przykazania określają postępowanie człowieka wobec Boga, kolejne wyznaczają stosunek człowieka do innych ludzi. Filmy nie mają charakteru religijnego ani tez nie odwołują się bezpośrednio do konkretnych przykazań - mówią o sytuacji człowieka we współczesnym świecie, o atrofii uczuć, o tym, że życie może być jednakowo trudne zarówno dla tych, dla których dekalog jest drogowskazem, jak i dla tych, którzy jego przykazań nie przestrzegają.