Darmozjad Polski

Film przywołuje obrazy z lat dzieciństwa, różne sytuacje i osoby z życia tytułowego Darmozjada. Juliś (a potem Juliusz) mieszka w prowincjonalnym miasteczku o znaczącej nazwie Chandra Unyńska. Właśnie wyszedł z domu wariatów, gdzie jego chorobę określono jako "paraliż telewizyjny". Mijając ruiny domu, w którym się urodził, zaczyna wspomniać swoją przeszłość. Drobnomieszczańscy rodzice wciąż troszczyli się co wyrośnie z syna. Gnębiło ich to, że dorosły już Juliś nie interesuje się kobietami. Aranżowali spotkania z dziewczętami, które zamiast budzić porządnie, wyzwalały w bohaterze strach i wstręt (np. sprzedawczyni ze sklepu mięsnego). Natomiast atrakcyjna dziewczyna, Zosia, która podoba się Julisiowi, marzy o ucieczce do Szwecji. Równie groteskowo prezentuje się wątek polityczny. Wizyty tajniaków, ukryte dolary, namiętne pocałunki polityków, manifestacje i transparenty, a wszystko to przejaskrawione do granic absurdu. Rzeczywistość postpeerelowska nie wygląda wcale lepiej. Oto naczelnik stacji PKP w kalesonach przybija orłowi koronę... oderwaną z obrazu Matki Boskiej. Podsumowując swoje życie Juliusz nie ma powodów do dumy, ale także do wstydu. Ginie od przypadkowej detonacji bomby, która tkwiła w domu od II wojny światowej.
Łukasz Wylężałek w niezwykłej, rozedrganej formie przekazuje wiele ciekawych prawd o naszych czasach. Klimat tego filmu oraz odwaga satyrycznego spojrzenia na ludzkie ułomności przypomina kino czeskiej Nowej Fali.