Człowiek o błękitnej duszy

Dwaj przyjaciele, malarz Jan Granowski i rzeźbiarz Roman Warczyński, mieszkają wspólnie w ubogim pokoju na mansardzie. Obok nich mieszka wdowa z córką, pianistką Haliną Marzyńską. Malarz mający napady melancholii tworzy z wyobraźni portret Haliny. Spotkawszy ją na korytarzu, poznaje w niej swój ideał. Zakochują się w sobie i postanawiają być zawsze razem. Bardzo słaby, kameralny, statyczny dramat podejmujący metafizyczny temat tęsknoty za ideałem. Niedobrze wyreżyserowany, źle zmontowany, słaby aktorsko. Ówczesna prasa bardzo ostro skrytykowała ten film, będący debiutem reżysera Michała Machwica, dyrektora szkoły, jak wówczas mówiono kinematograficznej.