Czerwone i białe

Wiele lat po ostatniej wojnie bracia przyrodni, a jednocześnie antagoniści, Rafał Naziemiec i Karol Krauze mieszkają w jednym domu. Obydwaj są starzy. W 1914 roku Rafał miał osiemnaście lat. Podczas przeprawy za linię frontu z uciekinierkami bryczka, którą jechali, tonie. Rafała ratuje Żyd, ale jednocześnie oskarża go o obrabowanie i rozmyślne utopienie pasażerek. Skazany na śmierć i niespodziewanie uwolniony, Rafał zaciąga się do legionów. Oskarżony o dwuznaczne zachowanie się w czasie potyczki, opuszcza oddział pod eskortą przyjaciela-legionisty Ocieskiego. Poranieni przez Kozaków chronią się u kuzynki Ocieskiego - Naści. Między dziewczyną a Rafałem rodzi się uczucie. Rafał odjeżdża i podejmuje pracę w kopalni. Wybucha strajk, któremu przewodzi Naziemiec. Komendantem tłumiącej strajk policji jest Ocieski. Rafał zostaje ranny. Ozdrowiawszy, pracuje w wesołym miasteczku należącym do brata. Nawiązuje kontakt z komunistami, co skłania Karola do denuncjacji. Rafał trafia do więzienia. Zwolniony dzięki Ocieskiemu, wraca do Naści. Ocieski już w stopniu generała pada ofiarą skrytobójczego mordu, a podejrzany o zabójstwo Rafał otrzymuje karę dożywocia. Po ucieczce z więzienia w 1939 wraca do Radwanówki. W czasie wojny ginie Naścia. Krauze, skazany w 1946, po odbyciu kary wraca do Rafała.
Dramatyczna biografia człowieka wpadającego nieustannie w pułapki losu i niewinnie naznaczonego piętnem zdrajcy i mordercy.