Avatar: wersja specjalna

Jake Sully to żołnierz piechoty morskiej, który podczas pełnienia służby odniósł ciężkie obrażenia, wskutek czego został sparaliżowany i porusza się na wózku inwalidzkim. Szansą na zebranie odpowiednich funduszy, by móc opłacić kosztowną operację, jest misja na planetę Pandora, zamieszkaną przez humanoidalną rasę Na’vi żyjącą od wieków w spokojnej symbiozie z naturą. Jake, w zastępstwie swojego zamordowanego brata bliźniaka, wchodzi w skład ekspedycji badawczej, mającej na celu zdobycie jak największej wiedzy o planecie oraz zamieszkujących ją tubylcach. Charakteryzują się oni niebieską skórą, nieprzeciętnym wzrostem i wysoką inteligencją, o którą nie posądzają ich ludzie. Obfitująca w drogocenne minerały Pandora dla tych ostatnich nie jest przyjaznym miejscem, bowiem istoty ludzkie nie mogą tam nawet oddychać. Stąd wynalazek, jakim są Avatary, łączące umysł człowieka z ciałem Na’vi. Właśnie jednym z nich zostaje Jake, dla którego nowe ciało znosi wszelkie ograniczenia. Poznaje Neytiri, będącą jego przewodnikiem i wprowadzającą go w świat Na’vi. Świat, którego spokój zmącony zostaje przez chciwych ludzi. Wkrótce Jake musi zdecydować, po której stronie się opowiedzieć.

„Avatar” Jamesa Camerona był bez wątpienia jednym z najbardziej oczekiwanych filmów ostatnich lat. Wiązało się to przede wszystkim z walorami technicznymi, o jakich mówiono w kontekście produkcji, a które stanowić miały kolejną rewolucję w historii kina. Znaczący był fakt, że pierwsze wersje scenariusza powstały jeszcze w 1995 roku, ale projekt odłożono właśnie ze względu na ograniczenia techniczne. Cameron, lubujący się w wielkich filmowych widowiskach i świetnie czujący poetykę science fiction oraz fantasy, zdecydował się na rozpoczęcie produkcji w 2005 roku, kiedy uznał, że technologia wreszcie mu na to pozwala. Ekranowy efekt wizualny jest olśniewający, całkowicie dominując nad warstwą fabularną i przesłaniając jej niedociągnięcia. Złośliwi, odnosząc się do scenariusza, komentowali nawet, że „Avatar” to nic innego jak futurystyczna wersja „Pocahontas”. Film osiągnął gigantyczny sukces finansowy, stając się najbardziej dochodową produkcją w historii kina. Przełożyło się to na dziewięć oscarowych nominacji, w tym trzy statuetki, choć w najważniejszych kategoriach Cameron przegrał z kretesem ze… swoją byłą żoną Kathryn Bigelow i jej skromnym „The Hurt Locker”.