American Beauty

Do bólu poukładane życie 40-letniego Lestera Burnhama na pierwszy rzut oka mogłoby wydawać się modelowe i szczęśliwe. Ma ładny dom w spokojnej okolicy na przedmieściach, stateczną, nieźle płatną pracę w agencji reklamowej, całkiem dobrze zawodowo radzącą sobie żonę oraz nieco zbuntowaną, ale w gruncie rzeczy uroczą córkę. „Sielankę” dopełniają codzienne rodzinne kolacje przy świecach i spokojnej, nastrojowej muzyce. Pozory jednak mylą, jest dokładnie na odwrót, bowiem Lester postrzega swoje życie jako niekończący się koszmar, a za jedyny wartościowy punkt dnia uznaje poranne masturbowanie się pod prysznicem. Mężczyzna rozgoryczony jest wartościami, jakie zdominowały egzystencję jego bliskich – obsesją zawodowego sukcesu, wyścigiem szczurów czy przywiązaniem do dóbr materialnych. Postanawia coś zmienić, a impulsem do tego jest poznanie szkolnej koleżanki jego córki, ponętnej Angeli, która całkowicie zawładnęła umysłem mężczyzny. Rzuca ciepłą posadkę w agencji reklamowej na rzecz pracy w fast foodzie, zaczyna ćwiczyć w zaimprowizowanej w garażu siłowni, pali marihuanę. Żyje pełnią życia. Do czasu.

Dla związanego głównie z teatrem Sama Mendesa, poleconego producentom przez samego Stevena Spielberga, „American Beauty” był pierwszym poważnym przedsięwzięciem filmowym w karierze. Swej przygody z kinem Brytyjczyk nie mógł lepiej rozpocząć, bowiem jego dzieło to bez wątpienia jeden z najlepszych debiutów ostatniego dwudziestolecia w Stanach Zjednoczonych, ujawniający ogromny twórczy potencjał początkującego reżysera. Z dużym wyczuciem, opowiadając historię mężczyzny w średnim wieku, portretuje on rozczarowania, pustkę kryjącą się za mitycznymi sloganami American Dream. Pokazuje człowieka, któremu pod względem materialnym niczego nie brakuje, ale mimo to jest nieszczęśliwy, stawiając jednocześnie dość pesymistyczną diagnozę dotyczącą wartości wyznaczających egzystencję współczesnego społeczeństwa. Scenarzystą nagrodzonego pięcioma Oscarami filmu był Alan Ball, który kilka lat później stworzy wybitny serial telewizyjny „Sześć stóp pod ziemią” (2001-2005). I kto by pomyślał, że wizja „American Beauty” zrodziła się z prozaicznej sytuacji, kiedy siedząc w hallu World Trade Center Ball, zauważył papierową torebkę unoszoną przez wiatr…