Boogie Nights

Druga połowa szalonych lat 70. San Fernando Valley w słonecznej Kalifornii jest prawdziwą mekką święcącego wówczas spore triumfy kina pornograficznego. Do pewnego stopnia jest to zasługą ambitnego reżysera Jacka Hornera, który wraz ze swoją „świtą”, wyłapując w nocnych klubach co większe talenty, jawi się jako jeden z najpoważniejszych graczy w branży. Właśnie w ten sposób pod skrzydła starego wyjadacza trafia młody Eddie Adams. Chłopak, skreślony przez rodzinę, która nie widzi przed nim żadnych perspektyw, a gorąco namawiany przez Hornera, stawia wszystko na jedną kartę, akceptuje jego propozycję i decyduje się zadebiutować w produkcji xxx. Pod wdzięcznym pseudonimem Dirka Digglera, u boku prawdziwej gwiazdy tego typu kina Amber Waves, odnosi pierwsze sukcesy, szybko „eksponując” swój talent. Dirk momentalnie zyskuje status największej gwiazdy wytwórni, a wkrótce całej branży. Żyje jak na ekscentrycznego gwiazdora przystało – luksusowa posiadłość, kobiety, narkotyki, szybkie samochody. Nic jednak nie trwa wiecznie. Zwłaszcza w tym biznesie.

Paul Thomas Anderson to jeden z ciekawszych współczesnych amerykańskich reżyserów. Można zaryzykować stwierdzenie, że status ten w dużej mierze zawdzięcza właśnie „Boogie Nights”, który – pomimo że to zaledwie jego drugi pełnometrażowy film w artystycznym dorobku – okazał się prawdziwym przełomem. Anderson, rozwijając pomysł swojego krótkiego metrażu z 1989 roku („The Dirk Diggler Story”), prezentuje bardzo oryginalny, acz mocno kontrowersyjny punkt widzenia na amerykańską rzeczywistość. Mianowicie spogląda na nią przez pryzmat przemysłu porno, który w latach 70. za sprawą takich tytułów, jak „Głębokie gardło” (1972) Gerarda Damiano czy „Behind the Green Door” (1972) braci Mitchell, święcił ogromne triumfy. W „Boogie Nights” odzywają się także echa przełomu wideo w latach 80. i wszelkich konsekwencji, jakie za sobą niosła ta rewolucja. Mimo licznych perturbacji Andersonowi udało się skompletować doborową obsadę, z Markiem Wahlbergiem, Julianne Moore i znakomitym Burtem Reynoldsem na czele. „Boogie Nights” docenione zostało na wielu festiwalach na całym świecie, a Paul Thomas Anderson wykonał pierwszy krok w stronę błyskotliwej reżyserskiej kariery.