Titanic: 25 rocznica

Lata 90. XX w. We wraku „Titanica” trwają poszukiwania diamentu „Serce Oceanu”, który podobno zatonął wraz
z transatlantykiem. Z sejfu znalezionego w kajucie, którą zajmował Caledon Hockley, udaje się natomiast wydobyć akt dziewczyny z „Sercem Oceanu” na szyi. Obraz pokazuje telewizja. W modelce rozpoznaje siebie ponad stuletnia Rose Calvert. Zaproszona na pokład statku badawczego wysłuchuje najpierw suchej relacji z przebiegu katastrofy „Titanica”, a następnie opowiada własną, bardzo emocjonalną wersję wydarzeń.
Słoneczny kwietniowy dzień 1912 r. W porcie w Southampton w Anglii na pokład mającego wypłynąć w swój dziewiczy rejs, do Nowego Jorku, „Titanica” – wówczas największego statku pasażerskiego świata – wchodzi arystokratyczna rodzina DeWitt Bukater z siedemnastoletnią córką Rose i jej narzeczonym Caledonem Hockleyem, który obdarowuje ją „Sercem Oceanu”. W tym czasie dwudziestotrzyletni Jack Dawson wygrywa w pobliskim pubie w pokera bilet III klasy na rejs „Titanikiem”. Na pokład luksusowego transatlantyku wchodzi w ostatniej chwili. Rose nie kocha Caledona i nie chcę wyjść za niego za mąż. Akceptuje go, gdyż taka jest wola jej matki. Jack nie ma nic prócz talentu malarskiego. Płynie do Ameryki z nadzieją na lepsze życie. Znudzona arystokratycznym towarzystwem Rose zamierza popełnić samobójstwo. Od śmierci ratuje ją Jack. Między dwojgiem młodych ludzi wybucha wielka miłość. Rose pozuje ukochanemu do aktu z „Sercem Oceanu”. Oboje postanawiają, że u celu podróży uciekną z pokładu. Niespodziewanie, „niezatapialny” statek, na którym ograniczono ilość szalup ratunkowych, żeby wygospodarować więcej miejsca dla wygody bogatych pasażerów, i który na życzenie armatora zwiększył prędkość, by zaimponować im mocą silników, zderza się z górą lodową. Zaczyna tonąć, wśród pasażerów wybucha panika. Rose, wbrew protestom matki, która odpływa szalupą, zostaje na pokładzie. Caldeon wrabia Jacka w kradzież „Serca Oceanu”. Chłopak zostaje zamknięty w areszcie pokładowym i przykuty kajdankami. Przed zatonięciem w strugach wody wlewającej się do aresztu ratuje go Rose. Wkrótce jednak Jack dołącza do tysiąca pięciuset śmiertelnych ofiar katastrofy, które zatonęły w lodowatym Atlantyku. Rose i Caldeonowi udaje się przeżyć, ale dziewczyna, widząc po raz ostatni niedoszłego męża, ukrywa się przed nim. Nieoczekiwanie znajduje w kieszeni płaszcza „Serce Oceanu”. Wrzuca diament do wody, uznawszy, że tam jest jego miejsce.

Jeden z najsłynniejszych filmów lat 90. XX w. Jeden z najdroższych w historii światowej kinematografii (koszt: dwieście milionów dolarów). I jeden z najbardziej kasowych: jako pierwszy przyniósł wpływy przekraczające miliard dolarów - i to znacznie - zamknęły się one w kwocie miiliarda ośmiuset milionów dolarów!
"Titanic", wyreżyserowany przez Kanadyjczyka Jamesa Camerona, zachwyca pietyzmem, z jakim odtworzono komfortowe wnętrza pomieszczeń dla pasażerów pierwszej klasy. Sekwencja katastrofy i paniki na pokładzie, zrealizowana przy użyciu licznych efektów specjalnych, w tym komputerowych, zapiera dech. Wątpliwości nasuwa natomiast scenariusz, którego jądrem jest banalna, melodrmatyczna historia trójkąta miłosnego. Jednakże odtwórcy głównych ról - Kate Winslet (Rose) i Leonardo DiCaprio (Jack) - obdarzyli swych bohaterów sympatią, która udziela się widzom filmu, wywołując szczere wzruszenie losami zakochanej pary, zwłaszcza tragicznym finałem.
W 1998 r. "Titanic" zdobył aż jedenaście Oscarów, wśród nich dla najlepszego filmu, co wywołało słynny okrzyk Camerona na ceremonii wręczania statuetek: "Jestem królem świata!".
Karierę w radiofoniach zrobiła pochodząca z filmu piosenka "My Heart Will Go On", śpiewana przez Celine Dijon.