Dzika planeta

Draagowie to stworzenia człekokształtne o niebieskiej skórze, zamieszkujące odległą od Ziemi planetę. Są inteligentni, posługują się skomplikowanymi technologiami. Ziemia została całkowicie zniszczona przez swych mieszkańców. Garstkę ludzi udało się Draagom uratować i przetransportować na swą planetę. Mieszkańcy Ziemi – zwani tu Ommami – są dla nich dość egzotycznymi stworzeniami, wyglądają jak lilipuci w krainie gigantów. Na planecie Draagów żyją dwa rodzaje ludzi: udomowieni (w charakterystycznych obrożach na szyi) oraz dzicy. Pośród oswojonych szczególne miejsce zajmuje Terr, któremu udało się posiąść dużą część wiedzy mieszkańców planety. Pewnego dnia postanawia on uciec spod kurateli Tivy, której dotąd wiernie służył. Udaje mu się też ukraść swej opiekunce słuchawki służące jej do zdobywania wiedzy. Dociera do „dzikich”, z którymi dzieli się swą wiedzą na temat Draagów, a następnie razem przedostają się na tytułową Dziką Planetę, na której odkrywają tajemnicę życia Draagów.

Kanwę scenariusza filmu, napisanego przez René Laloux i Rolanda Topora, stanowi powieść science fiction Stefana Wula „Oms en série”. Wyreżyserował ją René Laloux, nagrodzony na festiwalu krakowskim (2000) statuetką Smoka Smoków za wkład w rozwój światowej animacji. 34 lata wcześniej jego „Ślimaki”, zrealizowane także we współpracy z Toporem, zdobyły w Krakowie nagrodę Złotego Smoka. „Dzika Planeta” stanowi rozwinięcie koncepcji tamtego filmu. Imponuje zwłaszcza jej oryginalna plastyka, bogato czerpiąca z poetyki surrealistycznej, a także malarskiego świata wyobraźni Hieronima Boscha. Niezwykle interesującą muzykę – bogato wykorzystującą instrumenty perkusyjne, a także sięgającą do brzmień elektronicznych – znakomicie korespondującą z obrazem, stworzył znany francuski jazzman Alain Goraguer. Zrealizowana w koprodukcji francusko-czeskiej animacja Laloux brała udział – obok filmów fabularnych – w konkursie festiwalu canneńskiego i została uhonorowana przez jury Nagrodą Specjalną (1973).