Wina Woltera

Tunezyjczyk Jallel przyjeżdża do Francji, ponieważ ma nadzieję, że właśnie tu powiedzie mu się, a kraj Woltera i praw człowieka da mu szansę na rozpoczęcie nowego życia. Udaje mu się otrzymać trzymiesięczne pozwolenie na pozostanie w Paryżu, kiedy przekonuje urzędników, że jest algierskim uchodźcą. Znajduje schronienie wśród imigracyjnej wspólnoty paryskiej, gdzie zdobywa przyjaciół, a w jednym z pobliskich barów ulega urokowi pracującej tam kelnerki, Nassery.

Abdellatif Kechiche portretuje ludzi żyjących nadzieją na lepszą przyszłość, ukazuje ich problemy, obawy i marzenia. Jednak opisywanie przygód nielegalnych imigrantów nie jest dla reżysera punktem wyjścia do socjologicznych rozważań i nie ma na celu oskarżania francuskiego społeczeństwa. Najważniejsze w filmie staje się pokazanie tego, że w dramatycznej sytuacji uchodźcy jest także miejsce na radość, optymizm, miłość i szczęście, nawet jeśli doznania te trwają tylko chwilę.