Urodzeni mordercy

Mickey Knox i jego żona Mallory podróżują słynną autostradą 666 – kochają się i mordują, urządzając krwawe jatki w przydrożnych barach, obskurnych motelach. Nie robią tego dla pieniędzy czy z chęci zemsty, a wyłącznie dla własnej przyjemności. W krwawym rajdzie przez Amerykę parze tytułowych „urodzonych morderców” towarzyszą wszędobylskie, ale i wszechpotężne media. Szybko stają się ich bohaterami, wręcz ulubieńcami. Coraz więcej ludzi pasjonuje się ich morderczymi wyczynami, słuchając mrożących krew w żyłach bezpośrednich relacji z miejsca zbrodni. Słupki zainteresowania wyczynami psychopatycznej pary ciągle rosną. Okazuje się, że ludzie uwielbiają takie opowieści, okrucieństwo znakomicie się sprzedaje. Ofiarami Knoxów stają się przypadkowo napotkane osoby. Zawsze zostawiają jednego żywego świadka swych czynów, by mógł opowiedzieć spragnionym nowych wieści fanom o ich kolejnych wyczynach. Świat nie dał im nigdy żadnych szans, więc w ten sposób na nim się odgrywają. To jest ich bunt.

Oliver Stone, nowojorczyk, z matki Francuzki i ojca Amerykanina. Zanim pochłonęło go kino – jest scenarzystą, reżyserem i producentem – pracował jako rybak, taksówkarz i nauczyciel. Poglądy ma lewicowe, a na rzeczywistość amerykańską spogląda bardzo krytycznie. Zanim zajął się reżyserią, dostał Oscara za scenariusz filmu „Midnight Express” (1979), wyreżyserowanego przez Alana Parkera. Dziesięć późniejszych nominacji przyniosło mu dwie statuetki za reżyserię: „Plutonu” (1986) i „Urodzonego 4 lipca” (1989). Najbardziej kontrowersyjny film w jego dorobku to bez wątpienia „Urodzeni mordercy”. Jego bohaterowie przemierzają Amerykę, zabijając każdego, kto im stanie na drodze. Tropem przestępców podąża policja oraz żądna sensacji telewizja, kreując morderców na idoli. To jeden z najbardziej bulwersujących filmów w ponadstuletnich dziejach kina. Nagroda Specjalna Jury dla Stone'a oraz Nagroda im. Francesco Pasinettiego za najlepszą rolę żeńską dla Juliette Lewis na festiwalu weneckim (1994).