Thelma i Louise

Zaprzyjaźnione kobiety, Thelma i Louise, wyruszają razem odkrytym samochodem w weekendową podróż. Samochód prowadzi starsza z nich, Louise, która pracuje w barze szybkiej obsługi i snuje plany na przyszłość, którą ma spędzić u boku nieodjrzałego muzyka, Jimmy'ego. Natomiast Thelma to typowa kura domowa, która pozwoliła się zdominowac mężowi. Pierwszego z weekendowych wieczorów przyjaciólki zatrzymują się w nocnym lokalu. Thelma się tam upija,
a nieznajomy mężczyzna próbuje ją zgwałcić. Zostaje jednak zastrzelony przez Louise. Bohaterki uciekają do Meksyku, ścigane przez małżonka Thelmy i w pewien sposób nawet sprzyjającego im detektywa Hala Slocumba. Przeżywając kolejne dramatyczne przygody (zostają okradzione, więc dokonują napadu na sklep, terroryzują policjanta, wysadzają
w powietrze cysternę), na nowo odkrywają siebie: swoje możliwości i pragnienia. Kiedy policyjny pościg zapędza Thelmę i Louise w sytuację bez wyjścia, one je jednak znajdują: w desperackim skoku w aucie w czeluść Wielkiego Kanionu, zakończonym niechybną śmiercią.

Nagrodzony w 1992 r. Oscarem i Złotym Globem za scenariusz Cellie Khouri dramat Ridleya Scotta "Thelma i Louise" był jednym z najgłośniejszych filmów amerykańskich z początku lat 90. XX w. Wybitny reżyser brytyjski wprowadził postaci kobiece w świat tradycyjnie męskich gatunków filmowych: filmu drogi (road movie), dramatu gangsterskiego (bohaterki przypominają chwilami sławną tytułową parę z filmu Arthura Penna "Bonnie i Clyde"), buddy movie (filmu
o kumplach), a nawet westernu (wyjęte spod prawa uciekinierki w rozległych przestrzeniach wprawdzie dzisiejszej Ameryki, ale pod pewnymi względami przypominającej Dziki Zachód).
Nad całością, aż nadto błyskotliwie i efektownie zrealizowaną przez Scotta, unosi się typowy zwłaszcza filmu drogi
i westernu, mit wolności, która ma jednak swoją cenę, a w pełni osiągalna bywa nierzadko tylko poprzez śmierć.
Scott, w ślad za scenarzystką, staje po stronie Thelmy i Louise. Jeśli nie liczyć sprzyjającego im detektywa Slocumba, pokazuje raczej odrażających "samców". Toteż w kręgach feministycznych film został przyjęty z uznaniem. Krytyka słusznie zwróciła jednak uwagę na fakt, że reżyser zachował także ironiczny dystans do przekraczania przez kobiety granic już nie filmowych, ale rzeczywistych obszarów, w których nie dają one sobie tak dobrze rady jak mężczyźni.
Wielką zaletą filmu są brawurowe kreacje Geeny Davis (Thelma) i Susan Sarandon (Louise). W roli Hala Slocumba partneruje im Harvey Keitel, pojawia się też Brad Pitt. Świetna muzyka jest dziełem Hansa Zimmera.